Alanino

kemia kombinaĵo
Alanino
Alanino
Plata kemia strukturo de la
Alanino
Alanino
Tridimensia kemia strukturo de la
Alanino
Alternativa(j) nomo(j)
  • 2-Amino-propionata acido
Kemia formulo
C3H7NO2
CAS-numero-kodo 56-41-7
ChemSpider kodo 64234
PubChem-kodo 5950
Merck Index 15,197
Fizikaj proprecoj
Aspekto blanka pulvoro
Molmaso 89.094 g·mol-1
Denseco 1.424g cm−3
Fandpunkto 258 °C
Bolpunkto 314.5 °C
Acideco (pKa) 4.08[1]
Solvebleco Akvo:166.5 g/L
Mortiga dozo (LD50) 3450 mg/kg (buŝe)[2]
Sekurecaj Indikoj
Riskoj R36/37/38 [3]
Sekureco S24/25 S36 S26
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo-piktogramo
07 – Toksa substanco
GHS Signalvorto Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj H315, H319, H335[4]
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P261, P264, P271, P280, P302+352, P304+340, P305+351+338, P312, P321, P332+313, P337+313, P362, P403+233, P405, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Alanino (simbolo AlaA) estas unu el la 20 plej kutimaj naturaj aminoacidoj. Ĝi estas hidrofoba, kun metil-grupo sur flanka ĉeno; ĝi estas la dua plej malgranda el la 20 aminoacidoj post la glicino. Alanino ne estas enda aminoacido. Ĝi estis unuafoje izolita en 1879.

Struktura formulo

L-alanino elformiĝas en la muskolaj ĉeloj el glutamato en la procezo, nomata kiel transaminacio. En la hepato, la alanino transformiĝas al piruvato. Poste, alanina aminotransferazo katalizas reakcion, en kiu la aminogrupo de la alanino transformiĝas al α-ketoglutarato.

Sintezo redakti

   

Eksteraj ligiloj redakti

Referencoj redakti