Diktamno
Dictamnus estas genro de florplantoj en la familio Rutacoj, kun unuopa specio, Dictamnus albus, kiu havas plurajn geografiajn variaĵojn.[2] Ĝi estas konata diverse kiel brularbusto, blanka diktamno, gasplanto kaj fraksinelo. Ĝi estas folieca arbusto, indiĝena al varmaj, maldensarbaraj vivejoj en suda Eŭropo, norda Afriko kaj ĉie en Azio.
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.JPG) Floroj
| ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Dictamnus albus L. | ||||||||||||||
Sinonimoj
| ||||||||||||||
|
Dictamnus fraxinella PER.[1] | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
Priskribo redakti
Tiu planto kreskas proksimume 60 cm alta. Ĝiaj floroj formas lozan piramidecan spindlon kaj varias en koloro de pale purpura ĝis blanka. La floroj estas kvinpetalaj kun longaj elstaraj stamenoj. La folioj similas tiujn de frakseno.[2]
Volatilaj oleoj redakti
En la somermonatoj, la tuta planto estas kovrita per speco de brulema substanco, kiu estas glua al la tuŝo, kaj havas tre bonodoran, citronecan aromon; sed se ĝi kaptas fajron, la tuta planto kvazaŭ fulme eksplodas. La nomo "brularbusto" deriviĝas de la volatilaj oleoj produktitaj de la planto, kiu povas ekbruliĝi facile en varma vetero, kondukante al komparoj kun la brulanta arbusto de la Biblio, inkluzive de la sugesto ke tio estas la planto aludita tie. La filino de la sveda botanikisto Linnaeus laŭdire ekbruligis la aeron unufoje, ĉe la fino de precipe varma, kvieta somera tago, super Dictamnus plantoj, uzante simplan alumeton.
Kultivado redakti
Multaj specoj kaj kulturvarioj estis selektitaj por ĝardenuzo.[3]
Tokseco redakti
La planto estas nemanĝebla: la folioj havas amaran kaj malagrablan guston. Malgraŭ la citron-simila odoro, la planto estas acerba kiam manĝita. Ĉiuj partoj de la planto povas kaŭzi moderan stomakproblemon se manĝitaj, kaj kontakto kun la foliaro povas kaŭzi fotodermatiton.[2]
Herbaj uzoj redakti
Ia uzo estis farita de la planto (ĉefe la pulverigita radiko) en Herbokuracado. Tamen, kiel la alternativa angla nomo "falsa diktamo" (false dittany) implicas, ĝi estas senrilata al la diktamno-origano trovita en Kreto, kiu havas multe pli signifan antaŭhistorion de medikamenta uzo. Kiel la origandiktamno de Kreto, blankdiktamno verŝajne estis utila por koraj kaj cerbaj malsanoj, por helpi rezisti venenon kaj kontraŭbatali putriĝon, kaj por esti utila en malignaj kaj plagecaj febroj. Ĝi ankaŭ estis uzita por kazoj de histerio.
La radiko estis konsiderita certa kuracilo por epilepsioj, kaj aliaj malsanoj de la cerbo, kaj kontraŭ obstrukcoj de la utero, sed la medicina uzo de la planto estas konsiderita malnoviĝinta hodiaŭ.
Kemio redakti
Pli ol 100 kemiaj substancoj estis izolitaj de la genro Dictamnus, inkluzive de alkaloidoj, limonoidaj triterpenoidoj, flavonoidoj, seskviterpenoidoj, kumarinoj, kaj fenilpropano.[4]
Bildaro redakti
-
Ilustraĵo el 'Dictamnus albus, de Flora von Deutschland, Östereich und der Schweiz 1885 -
Plantejo de Dictamnus albus -
Infloresko de Dictamnus albus -
Deproksima foto de floroj de 'Dictamnus albus -
Frukto de Dictamnus albus -
Folioj de Dictamnus albus
Referencoj redakti
- ↑ Synonym in Anthos.es
- ↑ 2,0 2,1 2,2 book|title=RHS A-Z encyclopedia of garden plants 2008, "publisher=Dorling Kindersley|location=United Kingdom|isbn=1405332964|pages=1136"
- ↑ http://apps.rhs.org.uk/plantselector/plant?plantid=655[rompita ligilo]
- ↑ Gao X., Zhao P.-H., Hu J.-F. (2011). “Chemical constituents of plants from the genus Dictamnus”, Chemistry and Biodiversity 8 (7), p. 1234–1244. doi:10.1002/cbdv.201000132.
Eksteraj ligiloj redakti
Fonto redakti
En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko de WikiTrans de teksto el la artikolo Dictamnus en la angla Vikipedio.
