Drakofrukto
La drakofrukto aũ pitajo estas frukto de kelkaj specoj en la genroj Hylocereus aŭ selenicereo (Selenicereus) el la familio de la kaktacoj. Ĝi devenas el Mezameriko kaj estas kultivata en Nikaragvo, Popola Respubliko Ĉinio, Vjetnamio, Israelo kaj Srilanko.
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| ‘’Hylocereus undatus’’ (Haw.) Britton | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
Priskribo redakti
La fruktokarno de pitajo (drakofrukto) enhavas multajn malgrandajn, nigrajn semojn. Ĝi havas unikan, dolĉacidan aromon, kiu perdiĝas dum kuirado. En ĝiaj devenlandoj oni uzas la frukton ĉefe pro beligi bufedojn. La frukto havas kelkajn pikilojn.
Drakofruktoj estas difektiĝemaj kaj tial malfacile transporteblaj.
La floroj malfermiĝas nokte kaj la florado daŭras ofte dum nur unu nokto kaj tiam devas okazi la polenado.[1]
Galerio redakti
-
freŝa drakofrukto -
frukto de Selenicereus megalanthus -
kultivado de Hylocereus undatus -
malfermita frukto de Hylocereus undatus -
frukto de Hylocereus monacanthus -
drakfrukto kun ruĝa fruktŝelo kaj rozkolora fruktkarno(kompleta frukto, frukto de supre, duonigita frukto) -
malfermita frukto de Hylocereus undatus
-
Pitahaya
Specioj redakti
La plej kultivataj specioj estas la subaj:
- Hylocereus undatus: blanka fruktokarno kaj intense rozkolora ŝelo
- Hylocereus polyrhizus: ruĝa fruktokarno kaj intense rozkolora ŝelo
- Selenicereus megalanthus: blanka fruktokarno kaj flava ŝelo
Analizo de enhavo redakti
Nutrovaloro: ĉirkaŭ 210 kJ/100 g. Ĝi enhavas la vitaminojn B, C, E kaj multe da fero, kalcio kaj fosforo.
Referenco redakti
Fontoj redakti
- Pitahaya - Hylocereus undatus (Haw.) Britt. & Rose - Cactaceae Arkivigite je 2016-08-21 per la retarkivo Wayback Machine.
- Pri Hylocereus undatus angle
