FERENCZES István [ferencseŝ], originala nomo Ferencz Salamon István, István FERENCZ S., rumania hungara poeto, ĵurnalisto, redaktoro naskita en Păuleni-Ciuc la 1-an de januaro 1945.

István Ferenczes
Persona informo
Naskiĝo 1-an de januaro 1945 (1945-01-01) (79-jaraĝa)
en Păuleni-Ciuc
Lingvoj rumanahungara vd
Ŝtataneco Rumanio vd
Profesio
Okupo ĵurnalisto • poeto vd
En TTT Oficiala retejo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr
István Ferenczes

Biografio redakti

La liceon István Ferenczes finis en Lugoj, la altlernejon en fako pri biologio en Kluĵo (1964–67). Li instruis en Lunca de Jos (1962–64) kaj en sia naskiĝvilaĝo (1967–68). Inter 1968–75 li estis kunlaboranto de la ĵurnalo Hargita, inter 1975–78 fakdirektanto de Agronom-domo, inter 1978–90 ĵurnalisto de Falvak Dolgozó Népe. Inter 1990–95 kunlaboranto de RMDSZ en Miercurea Ciuc. Ekde 1997 ĝis 2010 li estis direktoro, ĉefredaktoro de revuo Székelyföld. Ekde 2004 li estas ano de prezidantaro de Hungara Verkistfederiĝo, ekde 2005 ano de Magyar Művészeti Akadémia.

Premioj redakti

Volumoj redakti

  • Nyári vándorlások (poemoj, 1972),
  • Utolsó kenyér (poemoj, 1978),
  • Ki virággal megveretett (poemoj, 1982),
  • Mikor Csíkban járt a török (porinfanaj poemoj, 1984),
  • Megőszülsz, mint a fenyvesek (poemoj, 1986),
  • Indián a Hargitán (porinfanaj poemoj, 1989),
  • Gyásztól gyászig (publicisztika, 1989),
  • Félidő, félpokol (poemoj, 1995),
  • Hó hull örök vadászmezőkön (poemoj, 1996),
  • Ordasok tépte tájon (raportaĵoj, 1997),
  • Pepita hangya (porinfanaj poemoj, 1998),
  • Didergés (poemoj, 2000),
  • Bacchatio Transsylvanica (poemoj, 2002),
  • Túlexponált fényképek poemoj, (2004),
  • Mineralnaja pesznya (poemoj, Csikszereda, 2004)
  • Zazpi, poemoj, Kortárs Könyvkiadó, 2010.
  • Amor mistica (Pro-Print Könyvkiadó, 2011)
  • Válogatott versek, (Selektitaj poemoj) 2014.

Prozvolumoj redakti

  • Gyásztól gyászig (publicistiko, Csíkszereda, 1994);
  • Székely apokalipszis (dokumento, raportaĵo, Csíkszereda, 1994)
  • Ordasok tépte tájon (raportnoveloj, Csíkszereda, 1997)
  • Székely tántorgó (eseoj, felietonoj, konfesaĵoj, 2005).

Fontoj redakti

Eksteraj ligiloj redakti