Ja, vi elsker dette landet

Ja, vi elsker dette landet [javi elsker dete lane] ("Jes, ni amas ĉi landon") estas la nacia himno de Norvegio. La tekston verkis Bjørnstjerne Bjørnson (1859 - 1868), kaj la melodion Rikard Nordraak (1864).

Ja, vi elsker dette landet
Jes, ni amas ĉi landon
nacia himno
lando	Norvegio
kantoteksto	Bjørnstjerne Bjørnson, 1868
muziko	Rikard Nordraak, 1864
ekde	1864

Muziko de la himno

Partituro de la norvega himno

La himno unuafoje publike kantiĝis en Eidsvoll la 17-an de majo 1864 okaze de la 50-a jubileo de la norvega konstitucio. Kutime nur la 1-a, 7-a kaj 8-a strofoj kantiĝas.

Origina teksto	Esperanta traduko (far E. A. H.)
1-a strofo
Ja, vi elsker dette landet, som det stiger frem, furet, værbitt over vannet, med de tusen hjem. Elsker, elsker det og tenker på vår far og mor, og den saganatt som senker drømme på vår jord.	Jes, ni amas nian landon, kia ĝi de l' mar' levas ventmorditan randon, kun hejmdoma ar', _ amas ĝin, dum ni admiras patron kun patrin' kaj sagaon kiu |: spiras :| revojn super nin.
2-a strofo
Dette landet Harald berget med sin kjemperad, dette landet Håkon verget medens Øyvind kvad; Olav på det landet malte korset med sitt blod, fra dets høye Sverre talte Roma midt imot.
3-a strofo
Bønder sine økser brynte hvor en hær dro frem, Tordenskiold langs kysten lynte, så den lystes hjem. Kvinner selv stod opp og strede som de vare menn; andre kunne bare grede, men det kom igjen!
4-a strofo
Visstnok var vi ikke mange, men vi strakk dog til, da vi prøvdes noen gange, og det stod på spill; ti vi heller landet brente enn det kom til fall; husker bare hva som hendte ned på Fredrikshald!
5-a strofo
Hårde tider har vi døyet, ble til sist forstøtt; men i verste nød blåøyet frihet ble oss født. Det gav faderkraft å bære hungersnød og krig, det gav døden selv sin ære - og det gav forlik.
6-a strofo
Fienden sitt våpen kastet, opp visiret for, vi med undren mot ham hastet, ti han var vår bror. Drevne frem på stand av skammen gikk vi søderpå; nu vi står tre brødre sammen, og skal sådan stå!
7-a strofo
Norske mann i hus og hytte, takk din store Gud! Landet ville han beskytte, skjønt det mørkt så ut. Alt hva fedrene har kjempet, mødrene har grett, har den Herre stille lempet så vi vant vår rett.	Vi norveg', en dom', kabano, danku nun al Di'! Li nin gardis sub la mano eĉ dum dubis ni. Kiom niaj patroj penis _ dum patrina plor' _ Li la lukton venke |: benis :| por la rajthonor'.
8-a strofo
Ja, vi elsker dette landet, som det stiger frem, furet, værbitt over vannet, med de tusen hjem. Og som fedres kamp har hevet det av nød til seir, også vi, når det blir krevet, for dets fred slår leir.	Jes, ni amas nian landon, kia ĝi de l'mar' levas ventmorditan randon kun hejmdoma ar' ! Kiel patroj grandmerite luktis ĝin al glor', ankaŭ ni, se postulite |: kampos :| en deĵor'.