Jacques Castérède
Jacques Castérède (* 1926 en Parizo; 2014 en Dijono) estas franca komponisto.
| Jacques Castérède | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskonomo | Jacques Jean Gaston Castérède |
| Naskiĝo | 10-an de aprilo 1926 en 14-a arondismento de Parizo |
| Morto | 6-an de aprilo 2014 (87-jaraĝa) en Diĵono |
| Lingvoj | franca |
| Ŝtataneco | Francio |
| Alma mater | Konservatorio de Parizo |
| Okupo | |
| Okupo | komponisto • profesoro • pianisto • klavicenisto |
| TTT | |
| Retejo | https://jacquescasterede.wordpress.com/ http://jacquescasterede.com |
Post sia abituro ĉe gimnazio Buffon Castérède studis ekde 1944 ĝis 1953 ĉe la Konservatorio de Parizo ĉe Tony Aubin kaj Olivier Messiaen. En 1953 li gajnis la Rompremion kaj restis ekde 1954 ĝis 1958 en la Vilao Mediĉo je Romo. Ekde 1960 li estis profesoro ĉe la Pariza Konservatorio. Ekde 1988 li ankaŭ prezentis kompozicikursojn ĉe la centra konservatorio je Pekino.
Verkoj redakti
- Unua arĉsimfonio, 1952
- Blovistokvinteto, 1953
- Dancsuito, 1953
- La Cour des miracles, ĉambra opero, 1954
- Unua konĉerto por piano kaj arĉorkestro, 1954
- Cinq danses symphoniques, 1956
- Suite en trois mouvements à la mémoire d’Arthur Honegger por orkestro, 1957
- Le Livre de Job, oratorio por deklamanto, kantisto, miksita ĥoro kaj orkestro, 1958
- Sonatine pour Trombone et Piano, 1958
- Basket ball, baleto, 1959
- Le fil dAriane, simfonia suito, 1959
- L’Autre bout du monde, kantato, 1960
- La Chanson du Mal-aimé, kantato, 1960
- 2-a simfonio, 1960
- Sophie-Dorothée, dramomuziko, 1962
- Messe brève de Saint Louis, 1964
- La Mythomane ou La femme et sa fable, baleto, 1965
- Dua konĉerto por piano kaj orkestro, 1970
- Unua konĉerto por gitaro kaj orkestro, 1973
- Hymn sur un poème de Walt Whitman, 1973
- Arithmophonie por frapinstrument-ensemblo, 1974
- Pianologie por tri pianoj, 1977
- Liturgies de la Vie et de la Mort, 1980
- Jusqu’à mon dernier souffle por blovorkestro, frapinstrumentaro kaj deklamanto pri tekstoj de Victor Hugo kaj Paul Éluard, 1986
- Dua konĉerto por gitaro, arĉorkestro kaj frapinstrumentaro, 1986
- Domine, Dominus noster por orgeno, 1990
- Pour un Tombeau de Frédéric Chopin por piano, 1991
- La Voie Ecarlate. Passion de Sainte Foy, opero, 2000