Jenő Sobó
Jenő SOBÓ [ŝobO], laŭ hungarlingve kutima nomordo Sobó Jenő estis hungara inĝeniero, profesoro. Lia origina familia nomo estis Staudner.
| Jenő Sobó | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskonomo | Staudner Jenő |
| Naskiĝo | 15-an de marto 1853 en Banská Hodruša |
| Morto | 31-an de oktobro 1920 (67-jaraĝa) en Sopron |
| Ŝtataneco | Hungario |
| Alma mater | Akademio de Selmec |
| Okupo | |
| Okupo | metala inĝeniero • universitata instruisto • verkisto de nefikcio • Q52084167 |
Jenő Sobó [1] naskiĝis la 15-an de marto 1853 en Hungara reĝlando en Hodrusbánya (nuntempa vilaĝparto de Hodruša-Hámre en Slovakio), li mortis la 31-an de oktobro 1920 en Sopron.
Biografio redakti
Jenő Sobó frekventis bazlernejon, poste li estis komencanta ministo. Baldaŭ li frekventis luteranan liceon, poste akademion en akirinta diplomon en 1877. Post la trijara praktikado li akiris diplomegon. Post siaj studoj li laboris en diversaj metalurgiaj fabrikoj, en 1885 li estis ĉefinĝeniero. En 1892 li estis nomumita profesoro en Akademio de Selmec. En 1918 li ricevis la titolon reĝa konsilisto. En la sekva jaro li sekvis la rifuĝintan akademion/altlernejon al Sopron.
Elektitaj kontribuoj redakti
- Magyar vaspályasinek minősége és azok alkalmazása (1878)
- Középítéstan (1898-99) - duvoluma premiita verko kun 2494 skemoj
- A drótkötél-pályákról (1898, germane en la sekva jaro)
- Út-, vasút- és híd-építéstan (1900) - premiita verko kun 1083 skemoj
- Magyar Kir. Bányászati és Erdészeti Főiskola (Historio de la Hungara Reĝa Mina kaj Arbara Altlernejo) [2]
