Konskripcia krizo de 1917
La Konskripcia krizo de 1917 (france Crise de la conscription de 1917 kaj angle Conscription Crisis of 1917) estis politika kaj armea krizo okazinta en Kanado dum la Unua Mondmilito.
Post la Batalo ĉe la Somme, Kanado estis en urĝa bezono replenigi sian liveradon de soldatoj; tamen, ekzistis tre malmultaj volontuloj por anstataŭigi ilin. La rekrutada iniciato en Kebekio malsukcesis, kaj Kanado kontaktis sian nuran neuzatan opcion: deviga militservo.
Preskaŭ ĉiuj francaj kanadanoj kontraŭbatalis devigan militservon: ili sentis ke ili havis neniun specialan lojalecon ĉu al Britio ĉu al Francio. Gvidita fare de Henri Bourassa, ili sentis sian nuran lojalecon al Kebekio. Angloparolantaj kanadanoj ĝenerale apogis la militinveston kiam ili sentis pli fortajn ligojn al la Brita Imperio.[1] La Konskripcia krizo de 1917 kaŭzis konsiderindan vakuon laŭ etnaj linioj inter angloparolantoj kaj francparolantoj.
Post vizitado de Britio por renkontiĝo de ĉefministroj en majo 1917, Borden sciigis ke li lanĉos la Militservan Leĝon la 29-an de aŭgusto 1917. La Leĝo estis aprobita: permesante al la registaro konskripcii virojn tra la lando se la ĉefministro sentis ke ĝi estas necesa.
Referencoj redakti
- ↑ The Peoples of Canada, “A Post-Confederation History”, J.M. Bumstead