Teokon
Teokon (esperntigo de la angla Theoconservative, Theocon) estas neologismo devenanta el la unuiĝo de la prefikso "Teo" (kaj do Dio, el la antikva greka Θεός) kaj conservative konservismo. Tiu termino, forĝita en la anglasaksa medio kaj aparte en Usono, estas jam vaste uzata, almenaŭ en eŭropo, foje tamen kun nuancoj malsamaj ol tiuj originaj.
En Usono per la terminotheocon (teokon) oni kutime referencas al apartenantoj de medioj de la kristana mondo kiuj envicas sur pozicioj konsideritaj konservismaj kun la repropono kaj defendo de iuj temoj sociaj kaj kulturaj, signitaj per fortaj religiaj stampoj. Temas kutime pri apartenantoj al la protestanta tradicio de Usono.
Foje la termino estas erare konfuzata kun neocon = neokon. Kvankam iuj teokonuloj povas idee proksimiĝi al neokon kaj inverse, temas pri du tre malsamaj konceptoj ĉar la unua referencas al la rilato politiko-religio, la dua al aparta socia teorio. La kategorio de teokonuloj, se konverĝas en la defendo kaj repropono de sociaj kaj kulturaj kaj kristanaj valoroj, fronte al religio, kaj ties rolo en la socio, ideologie dividiĝas: troviĝas, fakte, teokonuloj dikredantaj kaj teokonuloj ateismemaj. Iuj el ili teorias eĉ ke la kategorio distingiĝu per rigora ateismo. Vidu en kristana ateismo
Ekzemploj de teokonuloj redakti
uzo de la termino en Italio redakti
En Italio la termino ennociiĝis per la asocio de du konceptoj: estimo kaj rekupero de kristanaj valoroj kaj ateismo pli malpli rigora. Tiu mensa kaj kultura pozicio povas esti ilustrita per la publika konduto kaj verkoj de iuj personoj de la politika kaj kultura medioj: ekzemplj, filozofo kaj eksa prezidento de la senato Marcello Pera, ĵurnalisto kaj direktoro de la gazeto Il Foglio Giuliano Ferrara, florenca verkistino kaj ĵurnalistino Oriana Fallaci (kvankam por ili la distinga termino uzata estis "ateocon"), politologo Ernesto Galli della Loggia, politikisto Ferdinando Adornato....
uzo de la termino en aliaj landoj redakti
Bibliografio redakti
- Sébastien Fath, Dio benedica l'America. Le religioni della Casa Bianca, Carocci, 2006, ISBN 88-430-3867-2
- Marco Nese, Gli eletti di Dio. Lo spirito religioso dell'America, Editori Riuniti, 2006, ISBN 88-359-5765-6
- Flavio Felice, Neocon e teocon. Il ruolo della religione nella vita pubblica statunitense, Rubbettino, 2006, ISBN 88-498-1438-0
- Gaetano Quagliariello, Cattolici, pacifisti, teocon. Chiesa e politica in Italia dopo la caduta del Muro, Mondadori, Milano 2006.
- Cesare Catà, Da radici inabbandonabili. Leo Strauss e la Rivoluzione Conservatrice, in A. Morganti (a cura di), Atti del Convegno “Neocons tra reinvenzione della storia e prassi”, Rimini 2007, pp. 43-71
- Damon Linker The Theocons: Secular America Under Siege 2006.