Zubajdo
Zubajdo (Zubajda bint Ĝa`far ibn Mansur (arabe: زبيدة بنت جعفر بنت المنصور) (mortis en 832) estis nepino de abasida kalifo Al-Mansur, tra ties filo Ĝa'far, kaj kuzino (kiel patrino) de Harun al-Raŝid (766-809), kun kiu ŝi poste geedziĝis (781).
| Zubajdo | ||
|---|---|---|
| kalif-edzino | ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | ĉ. 766 en Bagdado | |
| Morto | 10-an de julio 831 en Bagdado | |
| Tombo | Tarsus Mosque vd | |
| Lingvoj | araba vd | |
| Ŝtataneco | Abasida Kaliflando vd | |
| Familio | ||
| Dinastio | Abasidoj vd | |
| Patro | Ja'far ibn Abdallah al-Mansur vd | |
| Patrino | Salsal bint Ata vd | |
| Edz(in)o | Harun ar-Raŝid vd | |
| Infanoj | Al-Amin vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | politikisto vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Ŝi estas la plej konata abasida princino. Agadoj de ŝi kaj ŝia edzo estas temo de la Mil kaj unu noktoj.
Onidire, ŝia palaco 'zumis kiel abelujo' ĉar ŝi dungis cent virinojn por memorizi la koranon.
Ŝi estas memorhonorigita precipe pro ŝia agado por la simplaj homoj (ulema) kaj la malriĉuloj, kaj pro la serioj de putoj, ripozejoj kaj artaj akvobasenoj por la muslimaj pilgrimantoj apud la vojo de Bagdado al Mekko kaj Medino. La vojo estis renomita por ŝia honoro je Darb Zubajda (“Zubajda’ vojo”).