A-maĵoro
A-maĵoro estas tonalo de la modalo maĵoro, baziĝanta sur la toniko a. La tonalon A-maĵoro oni indikas en la notacio per tri diesoj (f♯, c♯, g♯). Ankaŭ la respektivan gamon kaj la bazan akordon de ĉi tiu tonalo (la toniko a-c♯-e), oni nomas A-maĵoro.
A-maĵoro ofte estas sentata festa, hela kaj brila. A-maĵoro estas aparte taŭga tonalo por kantoakompanado sur gitaro, ĉar la bas-tonoj de la A-maĵora kadenco (d, e, a) egalas al la tri plej malaltaj, sen fingrometado plukendaj kordoj de la gitaro.
Verkoj redakti
- Johann Sebastian Bach: klavicenkoncerto A-maĵora (ankaŭ kiel konĉerto por hobojo de amoro)
- Ludwig van Beethoven: 7-a simfonio
- Franz Schubert: Forellenquintett
- Felix Mendelssohn Bartholdy: 4-a simfonio
- Franz Liszt: 2-a pianokonĉerto
- Anton Bruckner: 6-a simfonio
- Richard Wetz: 2-a simfonio
Vidu ankaŭ redakti
- C♭-maĵoro, G♭-maĵoro, D♭-maĵoro, A♭-maĵoro, E♭-maĵoro, B♭-maĵoro, F-maĵoro, C-maĵoro, G-maĵoro, D-maĵoro, A-maĵoro, E-maĵoro, B-maĵoro, F♯-maĵoro, C♯-maĵoro
- a♭-minoro, e♭-minoro, b♭-minoro, f-minoro, c-minoro, g-minoro, d-minoro, a-minoro, e-minoro, b-minoro, f♯-minoro, c♯-minoro, g♯-minoro, d♯-minoro, a♯-minoro