Armena simbolo de eterneco

La armena simbolo de eternecoArevaĥaĉ ("Sun-Kruco"), armene հավերժության նշան (haverĵutjan nŝan) estas antikva armena nacia simbolo ligita al la nacia identeco de la armena popolo. Ĝi estas unu el la plej oftaj simboloj en armena arkitekturo, ĉizita sur ĥaĉkaroj kaj sur la muroj de preĝejoj[1] .

Monaĥejo Makaravank, proksime de Aĉaĝur (10a jc.)

Evoluo kaj uzado redakti

 
Simbolo de eterneco
Kupolo de la Preĝejo Sankta Mesrop Maŝtoc

En mezepoka armena kulturo, la simbolo de eterneco simbolis la koncepton de eterna, ĉiela vivo[2]. Ekde la 5-a jarcento, ĝi aperis sur armena stelaro, poste fariĝante parto de ĥaĉkara simbolismo. Ĉirkaŭ la 8-a jarcento la uzo de la armena simbolo de eterneco fariĝis jam delonge establita nacia ikonografia praktiko kaj ĝi konservas sian signifon ĝis modernaj tempoj[3]. Krom esti unu el la ĉefaj elementoj de la krucoŝtonoj, ĝi povas esti trovita sur preĝejaj muroj, tomboŝtonoj kaj aliaj arkitekturaj monumentoj. Rimarkindaj preĝejoj kun la simbolo de eterneco inkluzivas la preĝejon Maŝtoc Hajrapet de Garni, Horomajr, Nova Varagavank, monaĥejo Cicernavank. Simila simbolo aperas en la reliefoj de la Granda Moskeo kaj Hospitalo Divriği, kaj verŝajne pruntepreniĝas de pli fruaj armenaj preĝejoj en la areo. Ĝi ankaŭ troveblas sur armenaj manuskriptoj.

La simbolo de eterneco estas uzata sur la logotipoj de registaraj agentejoj kaj sur datrevenaj moneroj, same kiel armenaj registaraj agentejoj kaj neregistaraj organizaĵoj kaj institucioj en Armenio kaj la armena diasporo.

La simbolo estas uzata ankaŭ de armenaj novpaganaj organizoj kaj iliaj sekvantoj. Ĝi estas nomata de ili "Arevaĥaĉ" ("sunkruco")[4][5][6][7] .

Signifo redakti

 
La dekstra kaj maldekstra formo de la armena simbolo de eterneco por unikodaj tiparaj ideogramoj,[8]

La simbolo de eterneco simbolis deziron de bono, suno, vivo, fajro, fulmo, fekundeco kaj akuŝo. Dekstra kaj maldekstra sundiskoj kiel hinduisma simbolo svastiko 卍 卐, la markoj atribuitaj al la aktiva kaj pasiva signifoj kaj uzeblaj por karakterizi la signifojn. Ekzemple, la bebolito ornamita per la simbolo de eterneco de la dekstra turniĝo estas destinita por knaboj, kaj en la kazo de la maldekstra turniĝo - por knabinoj. Kaj dudimensiaj kaj spacaj efektivigoj. Kutime ĝi havas maksimume 8 flugilojn kaj simbolas renaskiĝon kaj progreson[9].

ArmSCII kaj Unikodo redakti

En ArmSCII, Armena Norma Kodo por Informo-Interŝanĝo, la armena simbolo de eterneco estis kodita en 7-bitaj kaj 8-bitaj normaj kaj ad hoc-kodigoj ekde almenaŭ 1987. En 2010 la Armena Nacia Instituto de Normoj proponis kodigi armenan simbolon de eterneco en la unikoda karaktraro, kaj ambaŭ dekstraj kaj maldekstraj armenaj simboloj de eterneco estis inkluzivitaj en Unikoda versio 7.0 kiam ĝi estis liberigita en junio 2014[10] .

Galerio redakti

Preĝejoj
Modernaj statuoj kaj simboloj
Logoj

Referencoj redakti

  1. K. B. Mehr, M. Markow, Mormon Missionaries enter Eastern Europe, Brigham Young University Press, 2002, pp. 399, p. 252 "...Ŝi rigardis altan konstruaĵon kun spajroj kaj cirklaj fenestroj laŭ la supro de la muroj. Ĝi estis gravurita kun sunaj ŝtonoj, tipa simbolo de eterneco en antikva armena arkitekturo ."
  2. Bauer-Manndorff, Elisabeth. (1981) Armenia: Past and Present. Reich Verlag, p. 89. “La rondo, kiel linio revenanta al si, reprezentis perfektecon. Ne havante nek komencon, nek finon, ĝi estis la simbolo de eterneco. La arkitektoj esprimis la koncepton de ĉiama, ĉiela vivo en la kono de la ĉeesto kaj efiko de la dia potenco laŭ sfero.”.
  3. Jacob G. Ghazarian (2006), La mediteranea heredaĵo en frua kelta kristanismo: vojaĝo de Armenio al Irlando ", Bennett & Bloom, pp 263, p. 186 "La oka, aŭ naŭa, jarcenta dato de ĉi tiuj du ekzemploj de irlandaj ŝtonaj krucoj metas ilin kronologie bone post la ĉizado de ŝtonaj krucoj en Armenio kaj la uzo de la armena simbolo de eterneco fariĝis delonge establita nacia ikonografia praktiko.."
  4. G. Sargsyan, U. Melkonyan, Litographical sketches – 2 Arkivigite je 2021-06-28 per la retarkivo Wayback Machine, Historico-phylological journal of Armenian Academy of sciences, № 3, 2012, p. 101
  5. R. L. Khachatryan, Russian academy of Art, Rudolg Khachatryan: high-dimensional objects, Galart, 2002, p. 13
  6. Armenia Today, vol. 5–6, Yerevan, 1982, p. 4
  7. G. Karakhanyan, «Medieval domesstic reliefs of Armenia» Arkivigite je 2016-03-04 per la retarkivo Wayback Machine, The journal of social sciences, №8, Yerevan, 1975, pp. 31–47
  8. The Great Mosque and Hospital of Divriği, Genel Bilgi photo gallery
  9. Asratyan M., Tsitsernavank Arkivigite je 2016-03-04 per la retarkivo Wayback Machine, Historico-phylological journal of Armenian Academy of sciences, № 2, 1980, p. 50
  10. Unicode: Armenian. Alirita 2014-06-27.

Eksteraj ligiloj redakti