Azerbajĝana Demokratia Respubliko
La Azerbajĝana Demokratia Respubliko aŭ (ADR; azerbajĝane Azərbaycan Demokratik Respublikası aŭ Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti) estis la unua laika demokratia respubliko en la tuta islama mondo (antaŭe al Turkio). La Azerbajĝana Demokratia Respubliko estis fondata la 28-an de majo 1918 post la kolapso de la Rusa Imperio, kiu komenciĝis per la Rusa Revolucio en 1917 far la Nacia Konsilio de Azerbajĝano en Tbiliso. Ĝiaj landlimoj estis establitaj norde kun Rusio, nordoriente kun la Kartvela Demokratia Respubliko, okcidente kun la Armena Demokratia Respubliko, kaj sude kun la Persa Imperio. Ĝi havis areon de 120.000 km ² kaj ĉ. 6.000.000. da loĝantoj. Ganĝa estis la provizora ĉefurbo de la respubliko ĉar Bakuo estis sub la kontrolo de la bolŝevikoj.
| Popola Respubliko de Azerbajĝano Azerbajĝana Demokratia Respubliko | |||||||||||||
Plena origina nomo: | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
|
|
| ||||||||||||
| historia neagnoskita ŝtato • sinproklamita ŝtato | |||||||||||||
Geografio
| |||||||||||||
| Ĉefurbo: | |||||||||||||
Areo:
|
99 908,87 km² (1918)
| ||||||||||||
| Loĝantaro | |||||||||||||
Kvanto de loĝantoj:
|
2 862 000 (1918)
| ||||||||||||
Nacia konsisto:
|
|||||||||||||
ŝtata religio: neniu (laika ŝtato)
| |||||||||||||
| Ŝtat-strukturo | |||||||||||||
Estiĝo:
|
28-a de majo 1918 sendependeco
| ||||||||||||
Pereo:
|
28-a de aprilo 1920 invadita de Sovetunio
| ||||||||||||
| |||||||||||||
.svg){kind=small}
.png)
Sub la ADR, registarsistemo estis evoluigita en kiu parlamento elektita sur la bazo de universalaĵo, libera, kaj proporcia reprezentantaro, estis la supera organo de ŝtatinstanco kaj Ministra konsilantaro tenis respondecon antaŭ ĝi. Fatali Ĥan Ĥojski iĝis ĝia unua ĉefministro. Krom la Musavat-plimulto, Ehrar, Ittihad, islama-socialdemokratoj same kiel reprezentantoj de la armena (21 el 120 seĝoj), la rusa, la pola, juda kaj germanaj malplimultoj akiris seĝojn en la parlamento. Kelkaj membroj apogis tutislamismajn kaj tuttjurkismajn ideojn.
Inter la gravaj akiroj de la Parlamento estis la etendaĵo de balotrajto al virinoj, igante Azerbajĝanon la unua islama nacio por koncedi ke virinoj korespondas al politikaj rajtoj kun viroj. En tiu plenumo, Azerbajĝano ankaŭ iris antaŭ Britio kaj Usono. Alia grava akiro de ADR estis la establado de la Ŝtata Universitato de Bakuo, kio estis la unua moderna universitato fondita en Azerbajĝano.
Establado redakti
En 1917, la rusa Kaŭkaza Fronto kolapsis post la abdiko de la caro. La 9-an de marto 1917, la Speciala Transkaŭkaza Komitato Ozakom estis establita por plenigi la administran interspacon en areoj okupitaj en la kuro de la milito en la Kaŭkaza fronto en Transkaŭkazio fare de la Rusa Provizora Registaro. La Vicreĝeco de Kaŭkazo estis aboliciita fare de la Rusa Provizora Registaro la 18-an de marto 1917, kaj ĉiu aŭtoritato, esceptas en la zono de la aktiva armeo, estis konfidita al la ĝentila administra aparato Speciala Transkaŭkaza Komitato. Tiu registaro, kiu inkludis reprezentantojn de la armenoj, azeroj kaj kartveloj ne daŭris longe. Post kiam la Februara revolucio allogis multajn etnajn malplimultojn de Transkaŭkazio, azeroj alstrebis secesion de Rusio. En la provincoj kaj distriktoj kie azeroj konsistigis konsiderindan loĝantaron estis formitaj lokaj Islamaj Naciaj Konsilioj. La 27-an de marto 1917 delegitoj de MNC kolektis kaj elektis centran komisionon Mammad Hasan Hajinski, Mammed Amin Rasulzade, Alimardan Topchubashov, Fatali Khan Khoyski, kaj aliajn fondintojn de la estonta Azerbajĝana Demokratia Respubliko. La 11-an de novembro, la unua registaro de la sendependa Transkaŭkazio estis kreita en Tbiliso nomita kiel " Transkaŭkaza Komisariato. " Tiu de Azeri donis 37 reprezentantojn al Transcaucasian Commissariat. La Transcaucasian Komisariato estis kontraŭ-bolŝeviko en ĝiaj politikaj golejoj kaj serĉis la apartigon de Transcaucasia de Bolŝeviko Rusio. Sekvi la Oktobran Revolucion, registaro de la loka soveto estis establita en Baku: la tielnomita Baku Commune (novembro 1917 - 31 julio 1918). La Kolektivo estis formita fare de 85 Social Revolutionaries kaj Left Social Revolutionaries, 48 bolŝevikoj, 36 Dashnaks, 18 Musavatists kaj 13 Menshevikoj. Stepan Shaumyan, bolŝeviko, kaj Prokopius Dzhaparidze, maldekstrulo SR., estis elektitaj Prezidantoj de la Komisaroj de la Konsilio de Popolo de la Kolektivo de Baku. La Baku Sovetia estis ĉe probableco kun emerĝa Transcaucasian Federation kaj estis helpema de bolŝeviko-registaroj en la plej multaj areoj, krom packontrakto kun Otomana Imperio. Maltrankvila armistico ekzistis inter malsama frakcio, ĝis Traktato de Brest-Litovsk eksponis malforton de la koalicio. La Rusa Kaŭkaza Armeo degradis Post la kolapso de la Rusa Imperio kaj la 7-an de novembro 1917, subskribita Armistice of Erzincan (Armistico de Erzincan) kun la Otomana Imperio.
La 24-an de februaro 1918, la Sejm proklamis la sendependon de la Transkaŭkaza Federacia Demokratia Respubliko. La 3-an de marto 1918, la Traktato de Brest-Litovsk markis Rusion subskribita fare de Rusia Soveta Federacia Socialisma Respubliko)) elirejon de Unua Mondmilito .-Traktato-de-Brest-Litovsk eksponis la malforton de tiu koalicio, kiu tenas sur maltrankvila armistico inter malsamaj frakcioj. La 14-an de marto, la Trabzon packonferenco komencis inter la Otomana Imperio kaj la delegacio de la Transcaucasian Komisariato (Sejm).
En marto 1918, etna kaj religia streĉiteco kreskis kaj la Armena-Azera-konflikto en Bakuo komenciĝis. Musavato kaj Ittihad-partioj estis akuzitaj je Tut-Tjurkismo fare de Bolŝevikoj kaj iliaj aliancanoj. Armena kaj islama milicoj okupiĝis pri armita alfrontiĝo, kun la formale neŭtralaj bolŝevikoj implice subtenas la armenan flankon. La tuta la ne-azera-politikaj grupoj de la urbo interligis la bolŝevikojn kontraŭ la islamanoj: bolŝevikoj, Dashnakoj, Sociaj Revoluciuloj, Menshevikoj kaj eĉ la kontraŭ-bolŝeviko kiujn Kadets trovis al six por la unua fojo sur la sama flanko de la barikado ĉar ili ĉio batalis "por la rusa celo". Egaligante la Azeris kun la Otomana Turks, la Dashnaks lanĉis masakron sur la Azeroj de la urbo en venĝo por la Armena genocido en la Otomana Imperio. Kiel rezulto, inter 3,000 kaj 12,000 islamanoj estis mortigita en kio estas konata kiel la Marto-Tagoj. Islamanoj estis forpelitaj de Bakuo, aŭ iĝis subteraj. En la sama tempo la Baku-kolektivo estis implikita en peza batalado kun la progresa Otomana Kaŭkaza Armeo de Islamo en kaj ĉirkaŭ Ganĝa. Gravaj bataloj okazis en Yevlakh kaj Agdash, kie la turkoj sendis kaj venkis Dashnak kaj La rusajn fortojn. [ citaĵo bezonata ]
La bolŝeviko-klarigo de la okazaĵoj de marto 1918 en Bakuo estas prezentita fare de Victor Serge en Year One Of the Russian Revolution (Jaro Unu el la Rusia revolucio de 1917): "La Soveto ĉe Baku, gvidita fare de Ŝaŭmjan, dume igis sin la reganto de la areo, diskrete sed nemiskoneble. Sekvante la Islaman leviĝon de 18-an de marto, ĝi devis prezenti diktaturon. Tiu leviĝo, instigita per la Musavato, metis la tataran kaj Turkan populacion, gviditan per ilia reakcia burĝaro, kontraŭ la soveto, kiu harmoniis de rusoj kun subteno de la la armenaj. La vetkuroj komencis buĉi unu la alian en la strato. La plej multaj el la Turkaj haveno-laboristoj (la ambal) aŭ restis neŭtralaj aŭ apogis la Ruĝecojn. En La konkurso estis venkita fare de la Soviets."
La 26-an de majo 1918, post kiam la Transkaŭkaza Federacia Demokratia Respubliko falis kaj ĝiaj korpoj estis dissolvitaj, la Azerbajĝana frakcio de ĝi estis renomita la Azerbajĝana Nacia Konsilio. Azerbaijani Nacia Konsilio tuj ekprenis parlamentajn funkciojn kaj deklaris la fundamenton de la "Azerbajĝana Demokratia Respubliko" la 28-an de majo 1918. La Konsilio estis kontraŭbatalita per ultranaciistoj kiuj akuzis ĝin esti tro maldekstrema. La Konsilio estis aboliciita post la malfermo de la Parlamento la 7-an de decembro 1918.