Bostona Belarta Muzeo

La Belarta Muzeo de Bostono, Masaĉuseco, estas la kvina plej granda muzeo en Usono. Ĝi enhavas pli ol 450.000 artaĵojn, igante ĝin unu el la plej ampleksaj kolektoj en tuta Ameriko. Kun pli ol unu miliono da vizitantoj jare, ĝi estas la 60-a plej vizitata arta muzeo en la mondo ekde 2017.

Fondita en 1870, la muzeo translokiĝis al ĝia nuna loko en 1909. La muzeo estas ligita al la lernejo de la Muzeo de Belartoj ĉe Tuftoj.

HitorioRedakti

1870-1907Redakti

La origina konstruaĵo de la Belarta Muzeo ĉe placo Copley.

La Muzeo de Belartoj estis fondita en 1870 kaj estis komence lokigita ĉe la supra etaĝo de la Bostona Ateneo kaj la plej granda parto de ĝia komenca kolekto venis de la Art-Galerio de la Ateneo. Francis Davis Millet, loka artisto, estis kerna por la ekigado de de la Arta Lernejo ligita al la muzeo, kaj en nomumo de Emil Otto Grundmann kiel ĝia unua direktoro. En 1876, la muzeo moviĝis al tre ornamita brika konstruaĵo novgotikstila dizajnita fare de John Hubbard Sturgis kaj Charles Brigham, konata pro ĝia arkitektura terakoto. Ĝi situis en la placo Copley ĉe Dartmouth kaj St. James Strato. Ĝi estis konstruita preskaŭ tute el briko kaj terakoto, kiu estis importita el Anglio, kun iom da ŝtono ĉirkaŭ la bazo.

1907-2008Redakti

En 1907, ekiĝis planoj por konstrui novan hejmon por la muzeo ĉe la Avenuo Huntington en la kvartalo Fenway-Kenmore de Bostono, proksime al la ĵus konstruita domego kiu poste fariĝis la muzeo Isabella Stewart Gardner. Muzeaj kuratoroj decidis dungi arkitekton Guy Lowell por krei dezajnon por muzeo, kiu povus esti konstruita en fazoj, ĉar financoj estis akiritaj por ĉiu fazo. Du jarojn poste, la unua sekcio de la novklasika dizajno de Lowell estis finita. Ĝi havis fasadon el granito kaj granda rotondo. La muzeo translokiĝis al sia nova loko post tiu jaro; la Hotelo Copley Plaza fine anstataŭis la malnovan konstruaĵon.

La dua fazo de konstruado konstruis alon laŭ La Fens por gastigi pentraĵajn galeriojn. Ĝi estis financita tute de Maria Antoinette Evans Hunt, la edzino de riĉulo Robert Dawson Evans kaj malfermiĝis en 1915. De 1916 ĝis 1925, la konata artisto John Singer Sargent pentris la freskojn kiuj ornamas la rotondon kaj la rilatajn kolonarojn.

La Dekstra Arta Flugilo estis konstruita en 1928 kaj vastigita en 1968. Krome desegnita de Hugh Stubbins kaj asocianoj, estis konstruita en 1966-1970, kaj alia fare de The Architects Collaborative en 1976. La Okcidenta Flugilo, nun la Familia Linde Flugilo por Nuntempa Arto, estis desegnita de I.M. Pei kaj malfermita en 1981. Ĉi tiu flugilo nun enhavas la kafejon, restoracion, kunvenajn ĉambrojn, klasĉambrojn, kaj vendejan magazenon de la muzeo, kaj ankaŭ grandajn ekspoziciajn spacojn. La Japana ĝardeno Tenshin-En desegnita de Kinsaku Nakane malfermiĝis en 1988, kaj la korto kaj teritorio de ĝardenoj Norma Jean Calderwood malfermiĝis en 1997.

2008-nunoRedakti

Meze de la 2000-aj jaroj, la muzeo lanĉis grandan penadon por renovigi kaj vastigi siajn instalaĵojn. En sepjara fonda kampanjo inter 2001 kaj 2008 por nova flugilo, fonduso, kaj funkciaj elspezoj, la muzeo sukcesis sumigi pli ol 500 milionojn da dolaroj, aldone al akiro de pli ol 160 milionoj da dolaroj je arto. Dum la tutmonda financa krizo inter 2007 kaj 2012, la buĝeto de la muzeo estis malpliigita je 1.5 milionoj da dolaroj kaj la muzeo pliigis enspezojn per veturado de migraj ekspozicioj, kiuj inkludis pruntan ekspozicion senditan al la profita Bellagio en Lasvegaso kontraŭ 1 miliono da dolaroj. En 2011, Moody's Investors Service kalkulis, ke la muzeo havis pli ol 180 milionojn da dolaroj en elstara ŝuldo. Tamen, la agentejo citis kreskantan ĉeeston, grandan doton kaj pozitivan mon-fluon kiel kialojn por kredi, ke la financoj de la muzeo fariĝus stabilaj en la proksima estonteco.

En 2011, la muzeo vendis ok pentraĵojn de Monet, Renoir, Pissarro, Sisley, Gauguin, kaj aliajn ĉe Sotheby's, kunprenante totalon de 21,6 milionoj da dolaroj, por pagi Man at His Bath de Gustave Caillebotte kun kosto raportita je pli ol 15 milionoj da dolaroj.