Degenerita muziko

Degenerita muziko (germane : Entartete Musik) estis esprimo uzita de la nazioj en la 1930-aj jaroj por priskribi iujn specojn de muziko, kiuj laŭ nazia ideologio estis "malutilaj" aŭ "dekadencaj". La nazioj publikigis leksikonon, kiu inkluzivis liston de komponistoj, kies verkoj estas inkluzivitaj en tiu ĉi kategorio. La traktado de "degenerita muziko" estis parto de vasta kampanjo nomita "degenerita arto" (Entartete Kunst), kiu estis desegnita por izoli, subpremi kaj bojkoti ĉi tiujn verkojn.

Kriterioj

Ĉiu muziko iamaniere kontraŭa al la nazia ideologio, ĉu pro sia karaktero, ĉu pro la politikaj opinioj aŭ nacieco de la komponistoj aŭ prezentistoj, estis inkluzivata en la termino "degenerita". Ĉi tio inkluzivis judajn komponistojn, aŭ komponistojn de judaj fonoj, kiel Felix Mendelssohn, Arnold Schoenberg, Franz Scherker, Kurt Weil, Gustav Mahler, Robert Kahn kaj Berthold Goldschmidt. Ankaŭ komponistoj, kiuj kreis verkojn, kiuj inkluzivis pozitivajn figurojn de judoj aŭ afrikanoj, kiel Ernest Krank. Marksismaj komponistoj kiel Hans Eisler ankaŭ estis inkluzivataj en la listo, kaj kompreneble tiuj, kiuj esprimis simpation por kontraŭuloj de la nazia reĝimo, kiel Anton Webern, kiu estis kaj restis la proksima amiko de Schoenberg.

Tiamtempa muziko de la 20-a jarcento kaj Modernismo estis perceptataj de la nazioj kiel malrespekta al konservativa klasika muziko, kaj tial kiel malrespekta kaj malutila al la procezo de la antaŭeniĝo de civilizo laŭ la nazioj, kaj precipe en sia lojaleco kaj admiro al la grandaj germanaj komponistoj de antaŭaj generacioj. La verkoj de Hindemit, Alban Berg kaj kompreneble Schoenberg estis inter tiuj malpermesitaj pro ĉi tiu aserto. Ĵazo ankaŭ estas malpermesita pro la sama kialo, kaj ankaŭ ĉar ĝiaj radikoj kuŝas ĉe afrik-usonanoj.

• 
  Felix Mendelssohn laŭ la angla miniaturisto James Warren Childe (1778–1862), 1839
• 
  Gustav Mahler, fotita je 1907 je la fino de lia tempo kiel dirigento kaj operdirektoro de la Vienna Hofoper
• 
  Arnold Schoenberg, far Egon Schiele, 1917
• 
  Kurt Weill je 1932

Efiko

La efiko de la listo al la publikigo estis kritika por la muzika laboro de la komponistoj listigitaj. Iuj estis devigitaj forlasi la okupitajn teritoriojn (Schoenberg, Weil, Hindemit, Goldschmidt kaj pli). Aliaj estis devigitaj ĉesi komponi (Webern, Carl Amadeus Hartman, Boris Belcher), kaj iuj eĉ estis senditaj al koncentrejoj (Victor Ullman, Erwin Schulhoff, Pavel Haas, Marcel Tiberg, Gideon Klein, Alma Rosa, kaj Rafael Schechter).

Kiel en degenerita arto, la nazioj prezentis ekspozicion de "degenerita muziko". En la unua ekspozicio, montrita en 1938 en Duseldorfo, Adolf Ziegler, la direktoro de la Germana Nacia Teatro en Vajmaro, parolis, dirante, ke ĉi tiu muziko estas malpermesita pro juda kaj kapitalisma influo. La ekspozicio estas dividita en sep temojn: 1) La Influo de Judismo, 2) Schoenberg, 3) Kurt Weil kaj Ernest Krank, 4) Malgrandaj Bolŝevikoj, 5) Leo Kastenberg, respondinta pri muzika edukado antaŭ 1933, 6) La operoj kaj oratorioj de Hindemit, 7) Igor Stravinsky.

Post la milito

Fine de la 1980-aj jaroj, la ekspozicio "Degenerita Muziko" denove montriĝis tra la mondo, ĉi-foje de la alia flanko - por diskonigi tiujn verkojn subpremitajn de la nazioj.

Kompanio Dkh (Decca), produktis en la 90-aj serio de diskoj titolita "Degenerita Muziko: Muziko subpremita en la Tria Regno", la serio inkluzivas malpli konatajn verkojn de la "nigra listo".

Vidu ankaŭ

• La svingaj knaboj
• Degenerita arto