Eduardo Mendoza

hispana verkisto

Eduardo MENDOZA Garriga (Barcelono, 11-a de Januaro 1943) estas hispana verkisto.[1]​ Lia rakonta stilo estas facila kaj rekta, sed foje kun kultismoj, arkaismoj kaj popola lingvaĵo. Li faras oftan uzadon de marĝenaj roluloj kiuj rigardas la socion gape dum ili luktas por survivi restante ekster ĝi.

Eduardo Mendoza
Persona informo
Eduardo Mendoza Garriga
Naskiĝo 11-an de januaro 1943 (1943-01-11) (81-jaraĝa)
en Barcelono
Lingvoj hispanakatalunaanglafranca vd
Loĝloko BarcelonoNov-Jorko vd
Ŝtataneco Hispanio vd
Subskribo Eduardo Mendoza
Familio
Patro Eduardo Mendoza Arias-Carvajal vd
Patrino Cristina Garriga Alemany vd
Edz(in)o Helena Ramos • Ana Soler vd
Amkunulo Rosa Novell vd
Infanoj Alexandre Mendoza Soler • Ferran Mendoza Soler vd
Profesio
Okupo lingvistoscenaristo • romanisto • tradukistoverkistodramaturgoadvokatointerpretisto vd
Laborkampo kreiva kaj profesia verkado • prozotradukointerpretado vd
Aktiva dum 1975– vd
Verkado
Verkoj La verdad sobre el caso Savolta ❦
La ciudad de los prodigios ❦
Sin noticias de Gurb ❦
El último trayecto de Horacio Dos ❦
El asombroso viaje de Pomponio Flato ❦
El misterio de la cripta embrujada ❦
La aventura del tocador de señoras ❦
El enredo de la bolsa y la vida ❦
El rey recibe ❦
El negociado del ying y el yang ❦
The Olive Labyrinth vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Lia literatura verkaro malfermiĝis per la publikigo de La verdad sobre el caso Savolta (La vero pri kazo Savolta, 1975),[2]​ ĝenerale temas pri lia denaska Barcelono kiel medio, kombinante la priskribon de la grandurbo en epokoj antaŭaj al la Hispana Enlanda Milito kaj la aktualo.[3] Kelkaj fakuloj pri la verkaro de Mendoza diferencas inter seriozaj kaj amuzaj; tamen tiu diferenco ne malhelpas la rakontan kaj stilan riĉecon de la parodiaj verkoj nek la humorismon de la seriozaj romanoj.

Kvankam lia ĉefa literaturo ĝenro estas la romano, Mendoza verkis laŭlonge de sia kariero ankaŭ eseojn kiel Baroja, la contradicción, kaj pli ĵuse rakontojn kiel Tres vidas de santos. Li ricevis en 2010 la premion Planeta pro sia romano Riña de gatos. Madrid 1936[4] kaj en 2016 la premion Cervantes.[5]

Verkoj redakti

Romanoj redakti

  • 1975: La verdad sobre el caso Savolta
  • 1978: El misterio de la cripta embrujada (1a de la serio de la sennoma detektivo)
  • 1982: El laberinto de las aceitunas (2a de la serio de la sennoma detektivo)
  • 1986: La ciudad de los prodigios
  • 1989: La isla inaudita
  • 1991: Sin noticias de Gurb (laŭkajere)
  • 1992: El año del diluvio
  • 1996: Una comedia ligera
  • 2001: La aventura del tocador de señoras (3a de la serio de la sennoma detektivo)
  • 2002: El último trayecto de Horacio Dos (laŭkajere)
  • 2006: Mauricio o las elecciones primarias
  • 2008: El asombroso viaje de Pomponio Flato
  • 2010: Riña de gatos. Madrid 1936. Premio Planeta
  • 2012: El enredo de la bolsa y la vida (4a de la serio de la sennoma detektivo)
  • 2015: El secreto de la modelo extraviada (5a de la serio de la sennoma detektivo)
  • 2018: El rey recibe (1a de la trilogio de Rufo Batalla)
  • 2019: El negociado del yin y el yang (2a de la trilogio de Rufo Batalla)
  • 2021: Transbordo en Moscú (3a de la trilogio de Rufo Batalla)
  • 2024: Tres enigmas para la Organización

Rakontoj redakti

  • 2009: Tres vidas de santos (La ballena, El final de Dubslav kaj El malentendido)
  • 2011: El camino del cole (porinfana literaturo)

Teatro redakti

Eseo redakti

  • 1986: Nueva York
  • 1989: Barcelona modernista (kunverkita kun sia fratino Cristina Mendoza)
  • 2001: Baroja, la contradicción (membiografia eseo)
  • 2007: ¿Quién se acuerda de Armando Palacio Valdés?
  • 2017: ¿Qué está pasando en Cataluña?
  • 2019: Por qué nos quisimos tanto (membiografia eseo, n.º 20 kolekto Baroja & Yo)
  • 2020: Las barbas del profeta (Seix Barral, 2020)[6]

Notoj redakti

  1. Instituto Cervantes (28-a de Oktobro 2011). «Eduardo Mendoza visita la biblioteca que lleva su nombre en el Cervantes de Cracovia». Konsultita la 11an de Aprilo 2012.
  2. Círculo Lateral. «Los últimos pícaros de Mendoza». Arkivita el originalo la 29an de Aprilo 2012. Konsultita la 11an de Aprilo 2012.
  3. España es cultura. «Eduardo Mendoza. Literatura.». Arkivigite je 2014-04-14 per la retarkivo Wayback Machine Konsultita la 11an de Aprilo 2012.
  4. Planeta de Libros. «Eduardo Mendoza | PlanetadeLibros.com». Konsultita la 11an de Aprilo 2012.
  5. País, Ediciones El (30a de novembro 2016). «Eduardo Mendoza gana el Premio Cervantes 2016». EL PAÍS. Konsultita la 30an de novembro 2016.
  6. Intervjuo en La Vanguardia. Arkivita el la originalo je 2021-05-10. Alirita 2022-11-03.