Elianora de Bas

(Alidirektita el Eleonoro de Arborea)

Elianora de Bas (en sarda: Elianora de Bas; en kataluna: Elionor d'Arborea aŭ Elionor de Molins de Rei; 6a de junio 134723a de septembro 1404) estis la giudicessa ("juĝistino") de Arborea el 1383 ĝis sia morto. Ŝi estis unu el la lastaj, plej povegaj kaj gravaj juĝistoj el Sardio, same kiel la plej rekonita heroino de la insulo.

Elianora de Bas
Persona informo
Naskiĝo 30-an de novembro 1339 (1339-11-30)
en Muelejoj de Reĝo
Morto 1-an de januaro 1404 (1404-01-01) (64-jaraĝa)
en Giudicato di Arborea
Mortis per pesto vd
Lingvoj sardakataluna vd
Ŝtataneco Giudicato di Arborea vd
Subskribo Elianora de Bas
Familio
Patro Marianus IV of Arborea vd
Patrino Timbor of Rocabertí vd
Gefratoj Beatrix of Arborea • Hugh III of Arborea vd
Edz(in)o Brancaleone Doria vd
Infanoj Frederick of Arborea • Marianus V of Arborea vd
Profesio
Okupo monarko vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr
Elianora de Bas
(imagita portreto, A. Caboni 1881)

En 1392 la Carta de Logu estis jura kodo de la Giudicato di Arborea promulgita de la giudicessa Eleanora. Ĝi estis en valido en Sardio ĝis ĝi estis anstataŭita per la kodo de Karlo Felikso en aprilo 1827. La Carta estis laboro de granda graveco en sardia historio. Ĝi estis organika, kohera, kaj sistema laboro de leĝaro ampleksanta kaj la civilan kaj la punan juron.

Statuo de Eleanora en Oristano. Ŝi tenas mane la Carta de Logu.

Eleanora estis partikulare interesita en ornitologio. Kiel birdoŝatanto, ŝi estis la unua kiu leĝis protektadon al specio de birdo (falko). Baze sur tio, la Eleonora falko (Falco eleonorae) estis nomigita laŭ ŝi.

Bibliografio redakti

  • Caravale, Mario (eld). Dizionario Biografico degli Italiani LXII Dugoni – Enza. Rome, 1993.
  • Mearns, Barbara kaj Richard. Biographies for Birdwatchers. ISBN 0-12-487422-3
  • Manno, Giuseppe. Storia di Sardegna. 2005.
  • Pitzorno, Bianca, Vita di Eleonora d'Arborea, Mondadori, Milano 2010.

Eksteraj ligiloj redakti

 
La kvar historiaj regnoj Giudicati (en la epoko de Eleanora, Arborea estis etendiĝinta al multo de la insulo, dum la Reĝlando Aragono tenis la reston, nome iom pli ol Alghero kaj Cagliari).