Grelo

specio
(Alidirektita el Folirapo)

Grelo estas legomo el la tigoj kaj folioj de la rapo aŭ de plantoj de la rapa vario (Brassica rapa var. rapifera subvar. pabularia), kiu estas kultivata nur por tiu celo. Tiu vario havas forte pinataj folioj .

Kiel legi la taksonomionVikipedio:Kiel legi la taksonomion
Kiel legi la taksonomion
grelo

Biologia klasado
Regno: Plantoj ‘‘Plantae’’
Divizio: Angiospermoj Magnoliophyta
Klaso: dekotiledonoj Magnoliopsida
Ordo: Brasikaloj Brassikales
Familio: Brasikacoj Brasicaceae
Genro: Brasiko Brassika
Specio: B. rapa
Brassica rapa var. rapifera subvar. pabularia
L.
Aliaj Vikimediaj projektoj
vdr
floraro de la folirapo
ĝermantaj semoj

Historio redakti

En partoj de Germanio, Rejnlando kaj en Nederlando la legomo havas longan tradicion. En Svislando oni kultivas la planton nur ekde 1985.[1]

Priskribo redakti

La folirapo apartenas al la Brasikacoj. Al ili komuna estas, ke en ili estas la sekundara plantsubstanco : glukosinolatoj, ankaŭ nomataj sinapoleaj glikozidoj. Tiu ĉi substancogrupo kaŭzas la tipan brasikan odoron kaj donas al la planto depende de la kvanto kaj konsisto de la substanco akrecon.

Kultivado kaj rikolto redakti

Folirapo estas tipa printempa legomo, tial ĝi estas dissemita en frua printempo. La dissemado okazas dense. En la ĝardeno oni bezonas pro m² tri gramoj da semaĵo.[2]. Bona kreskejo estas mezpeza, iom sabla grundo. Ankaŭ la kultivado en plantdomo eblas. La kultivtempo estas 6–8 semajnoj. La rikolto okazas, kiam la folioj havas longecon de 10 ĝis 25 cm. La avaraĝa rikoltkvanto estas tri kg po km². Freŝa folirapo konserveblas nur du ĝis tri tagojn en fridujo.

Utiligado redakti

 
folirapo antaŭ la uzado

Folirapo havas fajne acida gusto kaj estas prefere manĝata tuj post la rikolto, ĉar la tranĉitaj plantoj rapide velkas..[3]

Vidu ankaŭ redakti

Referencoj redakti

  1. Fritz Keller, Jürg Lüthi, Kurt Röthlisberger: 100 Gemüse. LMZ, Zollikofen 1986, ISBN 3-9066-7901-2, S. 76.
  2. Johannes Böttner (Hrsg.): Gartenbuch für Anfänger. 22. Auflage. Frankfurt an der Oder 1940, S. 281.
  3. Marianne Müller, Günter Rachfahl (Hrsg.): Das große Lexikon der Hotellerie und Gastronomie. Behr, Hamburg 2004, ISBN 3-89947-114-8, S. 546.