Estas neniuj versioj de ĉi tiu paĝo, do ĝi eble ne estis kvalite kontrolita.
En matematiko, formulo de Faà di Bruno estas idento ĝeneraliganta la ĉenan regulon al pli altaj derivaĵoj. Ĝi estas nomita pro Francesco Faà di Bruno (1825 - 1888).
Eble la plej konata formo de formulo de Faà di Bruno estas
kie la sumo estas tra ĉiuj n-opoj (m1, ..., mn) kontentigantaj kondiĉon
Iam, por doni ĝi plaĉantan kaj memoreblan ŝablonon, ĝi estas skribita tiel ke la koeficientoj kiuj havas la kombinan interpretadon diskutitan pli sube estas malpli eksplicitaj:
Kombinigo de la termoj kun la sama valoro de kondukas al alia iel pli simpla formulo esprimita per sonorilaj polinomoj:
La faktoro respektivas al la dispartigo 2+1+1 de la entjero 4 (4 ĉar estas trovata la 4-a derivaĵo), en la evidenta vojo. La faktoro kiu estas kun ĝi respektivas al tio ke estas 3 termoj en ĉi tiu dispartigo. La koeficiento 6 kiu estas kun ĉi tiuj faktoroj respektivas al tio ke estas akurate 6 dispartigoj de aro de 4 membroj kiuj disdividas ĝin en unu parton de amplekso 2 kaj du partojn de amplekso 1.
Simile, la faktoro en la tria linio respektivas al la dispartigo 2+2 de la entjero 4, dum respektivas al tio ke estas du termoj en la dispartigo. La koeficiento 3 respektivas al tio ke estas 3 manieroj de disdivido de 4 objektoj en grupojn po 2 (4C2 / 2).
Ĉi tiuj dispartigo-kalkulantaj koeficientoj havas fermito-forman esprimon. La kvanto de dispartigoj de aro de amplekso n respektiva al la entjera dispartigo
Ĉi tiu devus ne esti komprenata kiel la valoro de funkcio, ĉar ĉi tiu serio estas pure formala; ne estas koncernata ĝia konverĝo aŭ malkonverĝo en ĉi tiu ĉirkaŭteksto.
Se
kaj
kaj
do la koeficiento cn (kiu devus esti la n-a derivaĵo de h komputita je 0 se ne konsideri konverĝecon de la serio) estas donita per
kie π ruliĝas tra la aro de ĉiuj dispartigoj de la aro {1, ..., n} kaj B1, ..., Bk estas la blokoj de la dispartigo π, kaj | Bj | estas kvanto de membroj en la j-a bloko, por j = 1, ..., k.
Ĉi tiu versio de la formulo estas aparte bone konvena por celoj de kombinatoriko.
Se f(x) = ex tiam ĉiuj derivaĵoj de f estas la samaj, kaj estas faktoro komuna al ĉiu termo. En okazo se g(x) estas duoninvarianto-generanta funkcio, do f(g(x)) estas momanto-generanta funkcio, kaj la polinomo en diversaj derivaĵoj de g estas la polinomo kiu ekspresas la momantojn kiel funkcioj de la duoninvariantoj.