Fuente el Olmo de Fuentidueña

Fuente el Olmo de Fuentidueña [fŭentelOLmo defŭentiDŬEnja] estas municipo en la nordo de la provinco Segovio, en la regiono Kastilio-Leono, Hispanio. Ĝi apartenas al komarko Tierra de Pinares (Pinartero) en la nordo de la provinco. La loknomo Fuente el Olmo de Fuentidueña estas etimologie komprenebla kiel Fonto de la Ulmo de Fuentidueña.

Fuente el Olmo de Fuentidueña
municipo en Hispanio
Administrado
Poŝtkodo 40359
En TTT Oficiala retejo [+]
Demografio
Loĝantaro 278  (2023) [+]
Loĝdenso 9 loĝ./km²
Geografio
Geografia situo 41° 23′ N, 4° 0′ U (mapo)41.38-4Koordinatoj: 41° 23′ N, 4° 0′ U (mapo) [+]
Alto 850 m [+]
Areo 31 km² (3 100 ha) [+]
Fuente el Olmo de Fuentidueña (Provinco Segovio)
Fuente el Olmo de Fuentidueña (Provinco Segovio)
DEC
Fuente el Olmo de Fuentidueña
Fuente el Olmo de Fuentidueña
Situo de Fuente el Olmo de Fuentidueña
Fuente el Olmo de Fuentidueña (Hispanio)
Fuente el Olmo de Fuentidueña (Hispanio)
DEC
Fuente el Olmo de Fuentidueña
Fuente el Olmo de Fuentidueña
Situo de Fuente el Olmo de Fuentidueña

Map

Alia projekto
Vikimedia Komunejo Fuente el Olmo de Fuentidueña [+]
vdr
Fuente el Olmo de Fuentidueña en la provinco Segovio.
Preĝejo.

Geografio redakti

Ĝia municipa teritorio okupas totalan areon de 31,18 km² kaj laŭ la demografia informo de la municipa censo fare de la INE en 2021, ĝi havis 135 loĝantojn. Ĝi perdis loĝantojn dum la 20-a jarcento pro migrado al urbaj areoj, kiel ja okazis en multaj loĝlokoj de la regiono, fakte 60 el 1991.

Ĝi distas 60 km de Segovio, provinca ĉefurbo kaj limas kun municipoj Fuentepiñel, Valles de Fuentidueña, San Miguel de Bernuy kaj Torrecilla del Pinar. Al la loĝloko fluas la rojo de las Bragadas, kiu poste iĝas la rojo de las Redondas. La loko estas atingebla laŭ la provinca ŝoseo SG-V-2136 inter Torrecilla del Pinar (okcidente) kaj San Miguel de Bernuy (oriente).

Historio redakti

La areo apartenis unue al la Regno Kastilio. En Mezepoko okazis reloĝado.

Aktualo redakti

Tradiciaj enspezofontoj estis agrikulturo (cerealoj, vitejoj, legomoj kaj terpomoj) kaj brutobredado (ŝafoj) kaj rilata komercado. Lastatempe kultura kaj rura turismo ekgravis (popola arkitekturo, historia heredo, piedirado) dum plej parto de loĝantaro maljunas.

De la historia pasinteco restis vizitindaj vidindaĵoj el kiuj menciindas la preĝejo de Sankta Petro.

Vidu ankaŭ redakti

Notoj redakti