György Györffy
György GYÖRFFY [djordj djeorfi], laŭ hungarlingve kutima nomordo Györffy György estis hungara historiisto, esploristo de patrujokupo de hungaroj kaj de Árpád-epoko naskita en Szucság la 26-an de aŭgusto 1917 kaj mortinta en Budapeŝto la 19-an de decembro 2000. Liaj nobelaj antaŭnomoj estis szigethi kaj nádudvari.
| György Györffy | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | la 26-an de aŭgusto 1917 en  Szucság (Hungara reĝlando)
|
| Morto | 19-an de decembro 2000 en Budapeŝto |
| Lingvoj | hungara |
| Ŝtataneco | Hungario |
| Alma mater | Universitato Eötvös Loránd |
| Familio | |
| Patro | István Györffy |
| Frat(in)o | Anna F. Györffy |
| Okupo | |
| Okupo | historiisto |
Biografio redakti
György Györffy finis la mezlernejon en Budapest en 1935. Inter 1935—1939 li studis historion en Scienca Universitato Péter Pázmány. En junio 1940 li doktoriĝis. Liaj plej gravaj profesoroj estis Sándor Domanovszky, Elemér Mályusz kaj Gyula Németh. Je la eksplodo de la dua mondmilito li troviĝis en studvojaĝo en landoj de Balto, Finnlando kaj en lando de sameoj. Ekde septembro de 1940 ĝis turno de jaro 1941/42 li laboris en Universitata Biblioteko kaj de komenco de 1942 estis la praktikanto kaj poste profesoro de historia instituto pri Pál Teleki. De aŭtuno 1942 ĝis fino de 1944 li plenumis soldatservon. En 1945 kiel direktoro de Popolscienca Instituto evoluigis tiun memstara instituto, sed ekde aŭtuno 1949 la ŝtato ĉesigis ĝin. Post transformo de Orienteŭropa Instituto al Scienca Instituto de Hungara Scienca Akademio tie laboris kiel scienca kunlaboranto, poste ĉefkunlaboranto kaj fine konsilanto ĝis sia pensiuliĝo en 1988. Li estas la filo de István Györffy (etnografo).
Li estis membro de Hungara Scienca Akademio (korespondanta en 1990, ordinara en la sekva jaro.
Ĉefaj verkoj redakti
- Tanulmányok a magyar állam eredetéről. A nemzetségtől a vármegyéig, a törzstől az országig. Kurszán és Kurszán vára. Bp., 1959.
- Az Árpád-kori Magyarország történeti földrajza. I—IV. Bp., 1963—1998.)
- Napkelet felfedezése. Julianus, Plano Carpini és Rubruk útijelentései. Bp., 1965. (Válogatta, bevezetéssel és jegyzetekkel ellátta. A szövegeket megosztva fordította feleségével, Gy. Ruitz Izabellával.)
- A magyarok elődeiről és a honfoglalásról. Kortársak és krónikások híradásai. 2., bővített kiadás. Bp., 1975. (Szerkesztés, bevezetés, jegyzetek. A tárgymutatót Gy. Ruitz Izabella állította össze.)
- Julianus barát és Napkelet fölfedezése. Bp., 1986. (Válogatta, a bevezető tanulmányt és a jegyzeteket írta. A szöveget megosztva fordította Gy. Ruitz Izabellával.)
- Anonymus. Rejtély avagy történeti forrás? Válogatott tanulmányok. Bp., 1988.
- A magyarság keleti elemei. Bp., 1990.
- Krónikáink és a magyar őstörténet. Régi kérdések — új válaszok. Bp., 1993.
- Pest-Buda kialakulása
- Budapest története a honfoglalástól az Árpád-kor végi székvárossá emelkedéséig. Bp., 1997.
- István király és műve. 3., bővített, javított kiadás. Bp., 2000.