György Szántó
SZÁNTÓ György (sa:nto:) estis hungara verkisto, József Attila-premiito (1959) naskita en Vágújhely (nuntempa Nové Mesto nad Váhom en Slovakio) 7-an de junio 1893 kaj mortinta en Budapeŝto la 11-an de septembro 1961.
| György Szántó | ||
|---|---|---|
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 7-an de junio 1893 en Nové Mesto nad Váhom | |
| Morto | 11-an de septembro 1961 (68-jaraĝa) en Budapeŝto | |
| Tombo | Tombejo Farkasrét vd | |
| Lingvoj | hungara vd | |
| Ŝtataneco | Hungario vd | |
| Familio | ||
| Patro | Zsigmond Szántó vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | verkisto vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Ĉi tiu artikolo temas pri verkisto. Por informoj pri kuracisto, vidu la artikolon György Szántó (kuracisto).Biografio redakti
György Szántó abiturientiĝis en Lugoŝo, li komencis pristudi arkitekton en Budapeŝto, sed pro la unua mondmilito li devis interrompi siajn studojn. En la milito li vundiĝis, je la dekstra okulo li blindiĝis. Li pentris. En 1920 li estis la scenej- kaj kostumdizajnisto de la operjo de Kluĵo. Li vojaĝis Vienon por kuracigi sin. Li baldaŭ ankaŭ je la maldekstra okulo blindiĝis. Ekde 1924 li vivis en Arad, inter 1942 kaj 1944 en Budapeŝto, en 1947 li loksidiĝis definitive en Budapeŝto.
Verkoj redakti
- Sebastianus útja elvégeztetett (romano, Arad, 1924);
- Schumannal a karneválban (poemoj, Arad, 1925);
- A kék lovas (noveloj, Arad, 1925);
- Bábel tornya (romano, Brassó, 1926);
- Mata Hari (romano, Kolozsvár, 1927);
- A földgömb (romano, Kolozsvár, 1929);
- A böcső (Kolozsvár, 1929);
- Stradivari (Kolozsvár, 1933):
- Aranyágacska (Kolozsvár, 193 5);
- Fekete-éveim (aŭtobiografio, Kolozsvár, 1935);
- Sátoros király (historia dramo, prezentis Nemzeti Színház, 1936);
- A boszorkány (Bp., 1950);
- Esze Tamás talpasai (Bp., 1951);
- Majtény után (Bp., 1953);
- A kastély (Bp., 1955).
- Csőd (romano., Bp., 1955);
- Mozart kutyája' (Bp., 1956).
Literaturo redakti
- Lajos Kassák: Sz. Gy. (Nyugat, 1926);
- Aladár Schöpflin: Sz. Gy. (Nyugat, 1936);
- László Vajthó: Sz. Gy. (Prot. Szle, 1936);
- Hegedűs Géza: Sz. Gy. (Irod. Újság, 1955);
- Fábián Katalin: Sz. Gy. (Kortárs, 1958.);
- Áron Tamási: Sz. Gy. emlékére (Utunk, 1969. 41. sz.).
