Johano Sigismundo (Brandenburgio)

Johano Sigismundo, Margrafo de Brandenburgio (naskiĝinta la 8-an de novembro 1572 en Halle; mortinta la 2-an de januaro 1620 en Berlino) el la dinastio Hohencolernoj estis de 1608 ĝis 1619 elektoprinco de Brandenburgio; administranto de Duklando Prusujo, per kiu li estis feŭdata en 1612.

Johano Sigismundo
Elektoprinco kaj margrafo de Brandenburgio
Administranto de Duklando Prusujo
Regado 1608 ĝis 1619
Persona informo
Johann Sigismund von Brandenburg
Naskiĝo 8-an de novembro 1572 (1572-11-08)
en Halle (Saale)
Morto 23-an de decembro 1619 (1619-12-23) (47-jaraĝa)
en Berlino
Tombo katedrealo de Berlino vd
Religio Kalvinismo vd
Lingvoj germana vd
Familio
Dinastio Hohencolernoj vd
Patro Joaĥimo Frederiko de Brandenburgio vd
Patrino Catherine of Brandenburg-Küstrin vd
Gefratoj Barbara Sophie of Brandenburg • Anne Catherine of Brandenburg • Marie Eleonore von Brandenburg • John George, Duke of Jägerndorf • Christian William of Brandenburg • August of Brandenburg • Ernesto • Albrecht Frederik van Brandenburg • Joachim of Brandenburg vd
Edz(in)o dukino Anna de Prusio
Infanoj Georgo Vilhelmo de Brandenburgio • Maria Eleonora of Brandenburg • Katarino de Brandenburg • Anna Sophia of Brandenburg • Joachim Sigismund von Brandenburg vd
Parencoj Marie Eleonore of Cleves vd
Profesio
Okupo regento vd
Princo-elektisto de Brandenburgio
Dum 1608-1619
Antaŭulo Joachim Friedrich, lia patro
Sekvanto Georgo Vilhelmo, lia filo
Duko de Prusio
Dum 1618-1619
(ĝis 1618 administranto)
Antaŭulo Albrecht Friedrich
Sekvanto Georgo Vilhelmo
Duko de Kleve
Dum 1614-1619
Antaŭulo Johano Vilhelmo (Jülich-Kleve-Berg)
Sekvanto Georgo Vilhelmo
Grafo de Mark
Grafo de Ravensberg
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Pretendoj pri Jülich-Kleve-Berg redakti

Post la formorto de la duka dinastio de Kleve januaron de 1609 Johano Sigismundo kiel kuratoro de sia edzino Ana de Prusujo anoncis pretendojn pri la ekskluziva heredorajto al la Unuiĝintaj Duklandoj Jülich-Kleve-Berg.[1]

Kontraŭ lia volo lia frato Ernesto, kiun li estis sendinta kiel guberniestro al la malsupra Rejno, faris en junio de 1609 kontrakton kun Volfgango Vilhelmo de Palatinato-Neuburg, kiu ankaŭ pretendis heredorajtojn, pri komuna regado en la disputataj regionoj.[2]

Post la fiaskinta atako de brandenburgiaj soldatoj sur Duseldorfon por forpremi Volfgangon Vilhelmon kaj la enmarŝo de hispana armeo sub Ambrogio Spinola en 1614 realiĝis la Kontrakto je Ksanteno, en kiu Johano Sigismundo ricevis provizore la ekskluzivan regecon en Duklando Kleve kaj en la graflandoj Mark kaj Ravensberg.

Ĉar la imperiestro ne agnoskis la heredopretendojn de Brandenburgio kaj Palatinato-Neuburg, la tenado de la titoloj „Duko en Jülich, Kleve kaj Berg“ fare de Johano Sigismundo sur imperia nivelo jure ne estis allasebla. Ĉe imperiaj dietoj pro tio al Brandenburgio ne konvenis balotrajto en la princokunveno por Duklando Kleve.[3]

Eksteraj ligiloj redakti

Referencoj redakti

  1. La regopretendon de Johano Sigismundo kaj lia edzino Ana esprimiĝis en multaj dekretoj por la malsuprorejnlandaj duklandoj, legeblaj en la cifereca eldono de la Universitata kaj Landa Biblioteko je Duseldorfo
  2. Ĉar i. a. pro la ĉiujare ŝanĝiĝanta okupado de liberiĝantaj postenoj kaj pro la disdono de privilegioj kaj prebendoj ĉiam denove ekestis kvereloj, estis pluaj kontraktoj inter Margrafo Ernesto kaj Palatingrafo Volfgango Vilhelmo. Legebla en la cifereca eldono
  3. Nur en 1666 la Kontrakto de Kleve firmigis la definitivan heredodispartigon inter Brandenburgio kaj Palatinato-Neuburg, kiun la imperiestro ankaŭ ne agnoskis.