Kamenná Poruba (distrikto Žilina)
![]() |
Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Kamenná Poruba |
Kamenná Poruba (hungare Kővágás [kOvAgAŝ]) estas vilaĝo kaj municipo en Slovakio.
Kamenná Poruba | |
hungare: Kővágás | |
municipo | |
Municipo Kamenná Poruba el monto Sokol. En fono Rajecké Teplice
| |
|
|
Oficiala nomo: Kamenná Poruba | |
Lando | ![]() |
---|---|
Regiono | Regiono Žilina |
Distrikto | Distrikto Žilina |
Historia regiono | Supra Hungarujo |
Montaro | Malgranda Fatro |
Situo | Kamenná Poruba |
- alteco | 484 m s. m. |
- koordinatoj | 49° 05′ 25″ N 18° 41′ 12″ O / 49.09028 °N, 18.68667 °O (mapo) |
Areo | 14,1823 km² (1 418,23 ha) |
Loĝantaro | 1 843 (31.12.2010) |
Denseco | 129,95 loĝ./km² |
Valkaldrono | Rajecká kotlina |
Unua skribmencio | 1365 |
Horzono | MET (UTC+1) |
- somera tempo | MEST (UTC+2) |
Poŝtkodo | 013 14 |
Tel. prefikso | +421-41 |
NUTS | 517658 |
Aŭtokodoj | ZA |
Situo enkadre de Regiono Žilina
| |
![]() | |
Retpaĝo: www.e-obce.info/kamennaporuba/ | |
![]() |
Situo
redaktiKamenná Poruba situas laŭ traira flankovojo. Rajecké Teplice troviĝas je 4, Žilina je 16 km.
Historio
redaktiLa unua mencio okazis pri la vilaĝo en 1368 en formo "Stephanburbaya". La pli nova, parte hungara loknomo "Kewporuba" aperis en 1511. En 1784 652 vilaĝanoj (105 familioj) loĝis en 81 domoj, en 1828 709 vilaĝanoj loĝis en 102 domoj. En 1796 la tutlanda geografia libro taksis la vilaĝon duaklasa. Ĝis 1899 la oficiala hungara loknomo estis Kőporuba, poste ĝi ricevis plenan hungaran nomon pro la hungariga politiko. En 1910 laŭ la popolnombrado vivis en Kővágás 677 homoj, (plejparte slovakoj). Ĝis Traktato de Trianon la komunumo apartenis al Hungara reĝlando, al Trencsén (reĝa departemento), al distrikto de Kysucké Nové Mesto, poste al Ĉeĥoslovaka respubliko, dum la 2-a mondmilito kaj ekde 1993 al Slovakio. En 2001 vivis en Kamenná Poruba 1780 homoj, (1775 slovakoj).
Vidindaĵoj
redakti- romkatolika preĝejo de 1870, sed la gotika turo konstruiĝis dum la mezepoko
- romkatolikaj kapeloj omaĝe al Johano Nepomuko kaj omaĝe al Ĉieliro de Maria de 1875