Ludoviko-Filipo (Francio)

Ludoviko-Filipo de Orléans (naskiĝis la 6-an de oktobro 1773 en Parizo - mortis la 26-an de aŭgusto 1850 en Claremont, Surrey), (franclingve Louis-Philippe d'Orléans) pli konata dum la franca revolucio kiel la civitano Chartres (le citoyen Chartres) aŭ Egaleco filo (Égalité fils), fariĝis la reĝo de la Francoj ekde 1830 ĝis 1848 kiel Ludoviko-Filipo la 1-a (dum la tiel nomata julia monarkio). Li estis la lasta franca reĝo kun la oficiala titolo "Reĝo de la Francoj".

Ludoviko-Filipo
Reĝo de Francio
Regado	1830 ĝis 1848
Antaŭulo	Karlo la 10-a
Sekvanto	Dua Respubliko
Persona informo
Naskiĝo	6-an de oktobro 1773 (1773-10-06) en Parizo
Morto	26-an de aŭgusto 1850 (1850-08-26) (76-jara) en Claremont
Tombo	Dreux Royal Chapel [#]
Religio	katolika eklezio [#]
Lingvoj	franca lingvo [#]
Ŝtataneco	Francio [#]
Subskribo
Familio
Dinastio	Kvara domo de Orléans [#]
Patro	Louis Philippe II, Duke of Orléans [#]
Patrino	Louise Marie Adélaïde de Bourbon [#]
Gefratoj	Maria Stella • Louis Charles, Count of Beaujolais • Antoine Philippe, Duke of Montpensier • Princess Adélaïde of Orléans [#]
Edz(in)o	Maria Amalia of Naples and Sicily [#]
Infanoj	Prince Ferdinand Philippe, Duke of Orléans • Ludovikino el Orleano • Princess Marie of Orléans • Prince Louis, Duke of Nemours • Princess Clémentine of Orléans • François d'Orléans, Prince of Joinville • Charles d'Orléans, Duke of Penthièvre • Henriko de Orleano • Antoine, Duke of Montpensier • Francisca van Orléans [#]
Profesio
Okupo	politikisto [#]
Honorigoj Honorigoj Kavaliro de la Ordeno de la Sankta Spirito • Kavaliro de la Ordeno de Sankta Miĥaelo • Kavaliro de la Ordeno de la Ora Ŝaffelo • names inscribed under the Arc de Triomphe • Ordeno de Sankta Andreo • Grand Master of the Legion of Honour • Kavaliro Grand-Kruca de Militista Vilhelmo-Ordeno • Ordeno de la Ĝartero • Ordeno de Sankta Januaro • Elefantordeno [#]
[#]	Fonto: Vikidatumoj

Ludoviko-Filipo la 1-a, reĝo de la Francoj.

Sinsekve grafo de Valois kaj grafo de Chartres, li subtenis la francan revolucion samkiel sia patro. Li partoprenis kiel generala leŭtenanto en la bataloj de Valmy, Jemappes kaj Neerwinden. Ludoviko-Filipo sekve ekzilis sin al Aŭstrio, kaj ekis migreman vivon : li ekzemple loĝis dum kvar jaroj en Filadelfio (Usono). La alveno de Napoléon Bonaparte, en Francio, plilongigis lian ekzilon.

Post la abdikado de Napoléon, en 1814, Ludoviko-Filipo revenis al Francio, ricevis la titolon de duko de Orléans kaj obtenis la Reĝan Palacon de Parizo kiel loĝejo.

Dum la franca Resurtronigo kaj la reĝadoj de Ludoviko la 18-a kaj Karlo la 10-a, la populareco de Ludoviko-Filipo senĉese plifortiĝis, ĉar li simbolis la politikan opozicion al la plej ortodoksaj monarkistoj (la ultras) kaj ne tute repuŝis la heredaĵojn de la revolucio. Okaze de la franca revolucio de 1830 kaj de la falo de Karlo la 10-a, Ludoviko-Filipo estis proklamita de la deputita asembleo kiel la nova reĝo de la Francoj (kaj ne de Francio), ĉar oni timis respublikan rebelon.

Ludoviko-Filipo, Reĝo de la Francoj
(Miniaturpentraĵo de Francois Meuret)

Ludoviko-Filipo falis pro la franca revolucio de 1848, kiu starigis la Duan Respublikon. Li devis denove ekzili sin en Anglio, kie li mortis.

Vidu ankaŭ

• Orleanisma Reĝa Familio