Manuel Fernandez Menendez

Manuel FERNANDEZ MENENDEZ (naskiĝis 1889, mortis la 8-an de julio 1974 en Montevideo) estis urugvaja instruisto, Honora Membro de UEA kaj honora prezidanto de Urugvaja Esperanto-Societo.

Manuel Fernandez Menendez
Persona informo
Naskiĝo	30-an de novembro 1888 (1888-11-30)
Morto	8-an de julio 1974 (1974-07-08) (85-jaraĝa)
Lingvoj	Esperanto
Ŝtataneco	Urugvajo
Okupo
Okupo	esperantisto

Menéndez apartenis al la pioniroj de la Movado en Urugvajo. Li estis instruisto, lernejestro kaj instruisto ("profesoro") en komerca altlernejo. En 1954, dum la Unesko-Konferenco en Montevideo, Menéndez estis unu el la iniciatintoj de la Universala Ekspozicio tie.

Menéndez estis aŭtoro de pluraj didaktikaj libroj hispanlingvaj. En la Internacian Lingvon li tradukis Ariel kaj Ferementario kaj aŭtoris La homo sur sia vojo. Kun Enrique Balech li verkis vortaron Esperanto-hispanan, kiu aperis en 1951 en Brazilo laŭ mentoreco de Ismael Gomes Braga.

Verkoj

• 1923: El problema del idioma internacional : conferencia dada en el Museo Pedagógico de Montevideo, el 1. de febrero de 1923 (1923)
• 1947: El Esperanto en la opinión de escritores eminentes, hombres de ciencia e intelectuales de nota (1947)
• 1949: El Esperanto en la opinión de hombres eminentes y diversos hechos: compilación y comentarios (1949)
• 1949: Valor educativo del Esperanto (1949)
• 1951: (kun Enrique Balech) Diccionario Esperanto-Español (1951)
• 1965: El hombre en su camino (1965)

Tradukoj

• Rodó, José Enrique: Ariel (1950)
• Vaz Ferreira, Carlos: Fermentario (1960)

Recenzoj

Pri Ariel

„ Ĝi estas unu el la ĉefaj urugvajoj verkoj, skribita en la hispana lingvo. Ĝi estas la unua kiu vere famigis la nonion de RODO en ĉiuj hispanlingvaj landoj. Ne estas eble rakonti la verkon. Ĝi ne estas romono : ĉe la finiĝo de lerneja jaro, iu universitata profesoro kunigas, en sian studocambro, por adiaŭa kunveno, ĉiujn siajn lernintojn, kaj li alparolas ilin. Tiu parolado donas al la profesoro okazon esplori lo problemojn de la vivo laŭ iliaj plej diversaj flankoj kaj doni al la lernantoj taŭgajn konsilojn por ilia sinteno en la tuj venonta vivo. La profesoro esprimas siojn opiniojn pri temoj tiuspecaj, filozofaj kai praktikaj Li elverŝas riĉegan trezoron de abundego scio, kaj per egala sereneco li pritraktas la tempojn, la popolojn. La aŭtorojn kaj la verkojn plej diversajn, antikvajn kaj nuajn (tiel). La tradukinto bedaŭrinde provis konservi en Esperanto la frazan konstruon kaj la dirmanieron de la hispana teksto. Pro lio mi opinias ke malmultaj estos la legantoj kiuj sukcesos legi lu tutan libron kun plezuro. ” — L. G .Belga esperantisto n306 (okt 1951)