Max Frisch
svisa verkisto
Max Frisch [maks friŝ] (naskiĝis la 15-an de majo de 1911 en Zuriko, mortis la 4-an de aprilo de 1991 en Zuriko) estis svisa verkisto de germanlingva literaturo.
Max Frisch | |||||
---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||
Persona informo | |||||
Max Frisch | |||||
Naskiĝo | 15-an de majo 1911 en Zuriko | ||||
Morto | 4-an de aprilo 1991 (79-jaraĝa) en Zuriko | ||||
Mortis pro | naturaj kialoj vd | ||||
Mortis per | kojlorektuma kancero vd | ||||
Lingvoj | germana • itala vd | ||||
Loĝloko | Zuriko • Romo vd | ||||
Ŝtataneco | Svislando vd | ||||
Alma mater | Svisa Federacia Instituto pri Teknologio Zuriko • Universitato de Zuriko vd | ||||
Memorigilo ![]() | |||||
Familio | |||||
Edz(in)o | Gertrud Frisch-von Meyenburg • Marianne Frisch vd | ||||
Amkunulo | Ingeborg Bachmann • Käte Schnyder-Rubensohn vd | ||||
Infanoj | Ursula Priess vd | ||||
Profesio | |||||
Okupo | verkisto • arkitekto • dramaturgo • romanisto • taglibristo • scenaristo • filozofo • ĵurnalisto • biografo • poeto vd | ||||
Laborkampo | beletro vd | ||||
| |||||
| |||||
vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||

Studinte germanistikon de 1931 ĝis 1933, li dum ioma tempo estis ĵurnalisto. De 1936 ĝis 1941 li studis arkitekturon, kiun li finis per diplomo. Ĝis 1954 li laboris ĉefe kiel arkitekto, sed ekde 1954 li dediĉis sin plene al la verkado.
Lia verkaro temas antaŭ ĉio pri nuntempaj problemoj: kontraŭjudismo, antaŭjuĝoj kaj la trovado de la propra identeco. Max Frisch gajnis interalie la renoman Georg-Büchner-Preis (1958).
Famaj verkoj redakti
- J'adore ce qui me brûle oder Die Schwierigen (romano, 1943)
- Nun singen sie wieder (dramo, 1945)
- Santa Cruz (dramo, 1946)
- Die chinesische Mauer (dramo, 1947)
- Tagebuch 1946-1949 (taglibro, 1950)
- Don Juan oder Die Liebe zur Geometrie (dramo, 1953)
- Stiller (romano, 1954)
- Homo faber (romano, 1957)
- Andorra (dramo, 1961)
- Mein Name sei Gantenbein (romano, 1964)
- Wilhelm Tell für die Schule (eseo, 1971)
- Tagebuch 1966-1971 (taglibro, 1972)
- Montauk (rakonto, 1975)
- Blaubart (rakonto, 1982)
- Schweiz ohne Armee? (eseo, 1989)