Max von Baden
Princo Max von Baden, esperante Maksimiliano de Badeno (naskiĝis en Baden la 10-an de julio 1867; mortis la 6-an de novembro 1929 en Salem apud Überlingen) estis la lasta kronprinco de la grandduklando Badeno. En la oktobro kaj novembro de 1918 ĉirkaŭ unu monaton li estis ankaŭ la lasta regna kanceliero de la Germana Imperiestra Regno. Li propraaŭtoritate deklaris la 9-an de novembro ke Imperiestro Vilhelmo la 2-a eksiĝos.
| Max von Baden | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Max von Baden (1914)
| |||||
| |||||
| Persona informo | |||||
| Maximilian von Baden | |||||
| Naskonomo | Maximilian Alexander Friedrich Wilhelm von Baden | ||||
| Naskiĝo | 10-an de julio 1867 en Baden-Baden, Grandduklando Badeno,  Germana Federacio
| ||||
| Morto | 6-an de novembro 1929 (62-jaraĝa) en Salem, Respubliko Badeno,  Vajmara Respubliko
| ||||
| Religio | protestantismo vd | ||||
| Lingvoj | germana vd | ||||
| Ŝtataneco | Grandduklando Badeno • Germana Imperiestra Regno vd | ||||
| Alma mater | Universitato de Lepsiko • Universitato de Hajdelbergo vd | ||||
| Partio | senpartia vd | ||||
Subskribo 
| |||||
| Familio | |||||
| Dinastio | Zähringer vd | ||||
| Patro | Prince Wilhelm of Baden vd | ||||
| Patrino | Princess Maria Maximilianovna of Leuchtenberg vd | ||||
| Gefratoj | Maria of Baden vd | ||||
| Edz(in)o | Princess Marie Louise, Margravine of Baden vd | ||||
| Infanoj | Princess Marie Alexandra of Baden • Prince Berthold, Margrave of Baden vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | politikisto vd | ||||
| |||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Vivo redakti
Maximilian von Baden estis naskita en 1867. Lia patro Vilhelmo (1829–1897) estis prusa generalo kaj princo de Baden, lia patrino Maria Maximilianovna von Leuchtenberg (1841–1914) estis nepino de Eugène de Beauharnais kaj nevino de la Caro Aleksandro la 2-a de la Rusia Imperio.
Li studis juron en la universitato de Lepsiko.
En la ofico de regna kanceliero, 1918 redakti
Kiam en la oktobro 1918, dum militistaro ekis disfali, oni serĉis kredindan kancelieron por la intertrakto pri armistico kun la Triopa Entento, Max von Baden ŝajnis esti la ĝusta viro por tiu ofico. Pro sia nacia kaj internacia reputacio kaj pro sia sinteno kontraŭ la senrestrikta submarŝipa milito, oni esperis ke li estos akceptita de usona prezidanto Woodrow Wilson.
Georg von Hertling, kiu estis kanceliero ĝis 1918, sugestis ke Max von Baden estu lia sekvanto. La 3-an de oktobro 1918 la Imperiestro faris lin regna kanceliero kaj prusa ĉefministro. Tuj poste li formigis parlamentan regadon, en kiu por la unua fojo ankaŭ sidis socialdemokratia politikisto, Philipp Scheidemann.
Antaŭ Wilson akceptus kongresi kun Germanujo pri armistico, li postulis ke la Imperiestro eksiĝu, ĉar li ne kredis ke Germanujo povus fariĝi demokratia, se ĝi monarkon havas. Max finigis la submarŝipan militon kaj la 26-an de oktobro li maldungis Erich Ludendorff, plej potenca viro en la regno. En novembro, la novembra revolucio komenciĝis. Dum la Imperiestro restadis en belga ĉefkvartiro apud Spa, Max von Baden propraaŭtoritate deklaris la eksiĝon de la Imperiestro. Ankaŭ la kronprinco rezignos la tronon. Poste Scheidemann proklamis la novan Germanan Respublikon, Max faris Friedrich Ebert postsekvanta kanceliero, ĉar li opiniis la regnan konstitucion kaduka.