Mekanika filozofio
Mekanika filozofio estas filozofia doktrino, kiu klarigas la realon de nur mekanikaj leĝoj de la movado . Li asertas, ke la sola formo de kaŭzeco estas la fizika influo inter la materiaj elementoj, kiuj konsistigas la realan mondon kaj, tial, defendas ankaŭ materiismon kaj fizikismo. Ĉi tiu necesa fizika kaŭzado signifas, ke kapabloj kiel libera volo, konscienco aŭ la ekzisto de etiko ne havas sencon en la mekanisma koncepto. Krome ĝi implicas akcepton de determinismo. Li kontraŭas vivismon, kiu defendas vivajn organismojn posedantajn ne-fizikajn fortojn, kiuj donas al ili vivon.[1]
En la deksepa jarcento Descartes antaŭenigis la tielnomitan klasikan mekanikismon, fizikan vidadon de la mondo post la enketoj de Galileo, Huygens kaj Boyle . Klasika mekanikismo baziĝas sur du doktrinoj: unu pri ontologio kaj alia pri gnozo. La kartezia mekanisma ontologio enhavis du ĉefajn tezojn: la mondo kondutas kiel maŝino kaj ĉio reala estas fizika. Mekanika mekaniko, aliflanke, asertis, ke la redukto de fenomenoj al iliaj fizikaj partoj kaj iliaj mekanikaj interagoj estis sufiĉaj kaj necesaj por klarigi ĉiujn okazaĵojn.[2][3][4]
Referencoj Redakti
- ↑ Campeyn, Joan. Llibertat i mecanicisme (katalune) (HTML). Apunts Jota'O. Alirita 2019-06-17.
- ↑ Bunge, M. (2002) Crisis y reconstrucción de la filosofía (hispane). Barcelona: Gedisa.
- ↑ Des Chene, A. (2001) Spirits and Clocks. Machine and Organisms in Descartes (anglès). Nova York: Ithaca, Cornell University Press.
- ↑ Bunge, M. (2007) A la caza de la realidad. La controversia sobre el realismo (castellà). Barcelona: Gedisa.