Mormonaj manĉaropioniroj

La Mormonaj manĉaro-pioniroj estis partoprenantoj en la migrado de membroj de Eklezio de Jesuo Kristo de la Sanktuloj de la Lastaj Tagoj (ankaŭ konata kiel la SLT Preĝejo) al Sallagurbo, Utaho, kiuj uzis manĉarojn por transporti iliajn havaĵojn. La Mormona manĉaromovado komenciĝis en 1856 kaj daŭris ĝis 1860.

Statuo festanta Mormonajn manĉaropionirojn Templo-Kvadraton en Sallagurbo, Utaho

Instigitaj ligi iliajn eklezianojn en Utaho sed malhavantaj financojn por plenaj virbovo- aŭ ĉevalteamoj, preskaŭ 3.000 mormonoj pioniroj de Anglio, Kimrio, Skotlando kaj Skandinavio faris la vojaĝon de Iovao aŭ Nebrasko ĝis Utaho en dek-manĉara kompanioj. La piedvojaĝo estis katastrofa por du el la ekspedicioj, kiuj komencis ilian vojaĝon danĝere malfrue kaj estis kaptitaj per peza neĝo kaj drastaj temperaturoj en centra Vajomingo. Malgraŭ drama savklopodo, pli ol 210 el la 980 pioniroj en tiuj du ekspedicioj mortis tiele.

Kvankam nur pli da 10 % de la elmigrantoj de la lasta-tago movado de 1847-68 faris la vojaĝon okcidente uzante manĉarojn, la manĉaropioniroj fariĝis grava simbolo en SLT-kulturo, reprezentante la fidelecon kaj oferon de la pionirogeneracio. Ili daŭre estas agnoskitaj kaj honoritaj en okazaĵoj kiel ekzemple Pioneer Day, preĝejospektakloj, kaj similaj memorceremonioj. La manĉaropiedvojaĝoj estis konata temo en mormona popolmuziko de la 19-a jarcento kaj estis temo en SLT-fikcio, kiel ekzemple la nova In the Company of Angels (En la Kompanio de Anĝeloj) de David Farland, la historiaj romanoj de Gerald Lund, Fire of the Covenant (Fajro de la Pakto), kaj la sciencfikcia novelo de Orson Scott Card, "Okcidenta".