Oficina rosmareno
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Salvia rosmarinus L. | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
|
Konserva statuso: Sekura
| ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La oficina rosmareno (Salvia rosmarinus) estas rosmareno el la familio de lamiacoj, tufarbusto kun vintrodaŭraj, ledecaj, liniformaj folioj kaj kun akselaj, mallongaj grapoloj el hele violetbluaj (malofte blankaj) floroj kun dulipa korolo.[1] Ĝis 2017 ĝi nomiĝis Rosmarinus officinalis, sed post komparado de genetiko oni decidis ĝin enmeti en la genro de la salvioj[2].
La fruktoj kaj semoj de oficina rosmareno (Rosmarinus officinalis) - Muzeo de Tuluzo
En la kuirarto uzatas la folioj de tiu ĉi palearktisa planto. Rosmareno fajnigas ĉefe saŭcojn, supojn, fiŝaĵojn, ŝafaĵojn kaj porkaĵojn. Ĝi estas tre forta spico kaj estu pro tio atente dozata. La planto estas ankaŭ uzata en la kuirejo kaj kiel oleo en aromaterapio.
Oficina rosmareno
Ilustraĵo de oficina rosmareno
.JPG)
