Patrice de Mac-Mahon

tria prezidanto de la franca respubliko

Marie Edmé Patrice Maurice, Grafo de MAC-MAHON, Duko de Magenta ekde 1859 (naskita la 13-an de junio 1808 en Kastelo Sully - mortis la 17-an de oktobro 1893 ĉe la Kastelo de la Arbaro proksime de Montcresson), estis franca militisto kaj ŝtatisto, Marŝalo de Francio kaj dua prezidanto de la Tria Respubliko .

Patrice de Mac-Mahon
Persona informo
Patrice de Mac-Mahon
Naskiĝo 13-an de junio 1808 (1808-06-13)
en Sully
Morto 17-an de oktobro 1893 (1893-10-17) (85-jaraĝa)
en Montcresson
Mortis per Kronika rena nesufiĉo Redakti la valoron en Wikidata vd
Tombo volbo de registoj Redakti la valoron en Wikidata vd
Religio katolika eklezio vd
Lingvoj franca vd
Ŝtataneco Francio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Milita speciala lernejo Saint-Cyr (1825–1827)
Lycée Saint-Louis (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Partio legitimismo Redakti la valoron en Wikidata vd
Familio
Dinastio MacMahon family vd
Patro Maurice-François de Mac-Mahon (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Patrino Pélagie de Riquet de Caraman (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Gefratoj Charles Marie de Mac-Mahon (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Edz(in)o Élisabeth de Mac Mahon (en) Traduki (1854–nekonata valoro) Redakti la valoron en Wikidata vd
Infanoj Emmanuel de Mac Mahon (en) Traduki, Marie Armand Patrice de Mac Mahon (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo oficiro
politikisto
militisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva dum 1827– vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Li servis kiel senatano (la 24-an de junio 1856 - la 4an de septembro 1870). Estante konvinkita monarkisto, en 1873 li jesis iĝi la provizora prezidanto de Francio por antaŭenigi la restarigon de la monarkio, sed restis en ofico post la adopto de la respublikana konstitucio en 1875 [1].

Antaŭ iĝi ŝtatestro, li havis brilan armean karieron, unue en Alĝerio, poste dum la Krimea Milito kaj la Aŭstro-Sarda Milito. Li estis nobeligita ĉi tie post la venko en la Batalo de Magenta kaj ricevis la titolon Duko de Magenta.

Li ankaŭ estis unu el la centraj marŝaloj dum la Francia-Prusia Milito 1870-1871 (kiun Francio perdis), kaj en 1871 helpis forigi la Parizan Komunumon.

Referencoj

redakti
  1. David Bell, et al. eds. Biographical dictionary of French political leaders since 1870 (1990) pp 257-258.

Eksteraj ligiloj

redakti