Roĝero la 2-a, el Liber ad honorem Augusti de Petrus de Ebulo, 1196.
Filo de Roĝero la 1-a, li sukcedis sian fraton Simono de Sicilio kiam ankaŭ li estas infano. Li ekregis en 1112, 16-jara, kaj dum la vasta regado li konvertis la normanan konkeraĵon de suda Italio en unuigita teritorio kun reĝlanda kategorio, kun personeca kaj centralizita registaro. Kiel reĝo li sin dediĉis al la plifortigado de sia potenco en la duoninsulo. La baronoj de Apulio rifuzis subiĝi kaj dum la jardeko de 1130 estis pluraj konfliktoj inter diversaj ribeliĝintoj kaj la centra potenco kronlanda.