Rustgorĝa cinklo
La Rustgorĝa cinklo aŭ Argentina cinklo aŭ Schulz-cinklo (Cinclus schulzi) estas akva kantobirdo de la familio kaj genro de Cinkledoj kaj Cinclus respektive, kiu troviĝas en Sudameriko.
Rustgorĝa cinklo | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rustgorĝa cinklo
| ||||||||||||||
Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Cinclus schulzi (Cabanis, 1882) | ||||||||||||||
Konserva statuso | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
Ili loĝas laŭlonge de rapidaj rokaj rojoj en Andoj je 800 m al 2500 m alte. La birdo reproduktiĝas en la alna zono je 1500 m al 2500 m alte.[1]
BirdLife International klasigis tiun specion kiel "Vundebla". Minacoj inkludas konstruon de akvorezervujoj, akvobaraĵoj por akiri hidroelektron kaj sistemon de irigacio. La nuntempa populacio estas ĉirkaŭkalkulita je 3,000 al 4,000.
Aspekto
redaktiĈe plenkreskuloj (14 al 15 cm longaj) la supraj partoj estas brunecgrizaj kaj la flugiloj iom pli malhelaj, sed montras blankajn makulojn en la mezo videbla nur dumfluge. La mentono estas grizeca kio ege kontrastas kun la brunoranĝa makulo de la gorĝo kaj supra brusto, kio nomigas la specion. La malsupra brusto estas grizeca, dum la resto de la subaj partoj estas brungrizaj, pli malhele ĉe ventro kaj flankoj. La iriso estas malhelbruna al nigro. La beko estas nigra aŭ malhelgriza. La gamboj estas plumbogrizaj.
Junuloj estas identaj al plenkreskuloj, sed ties bekoj estas rozkoloraj.
La krio estas "ziit-ziit". La kanto estas simila al tiu de la Eŭrazia cinklo.
Vivejo
redaktiLa Rustgorĝa cinklo ĉeestas la montarajn riverojn de forta deklivo. Ŝajne ili limigiĝas al la torentojn de la zono de alnoj, je altitudoj el 1400 al 2500 m. Tiuj birdoj estas endemiaj de Sudameriko. Tie ili okupas malgrandan teritorion maksimume 600 km longan kaj 100 km larĝan, norde de Argentino (Jujuy, Salta, Catamarca kaj Tucumán) kaj sude de Bolivio (Tarija). Ene de tiu teritorio, ili ne loĝas ĉiujn taŭgajn biotopojn kaj restas grandaj apudaj spacoj ne okupitaj.
Kutimaro
redaktiŜajne tiuj cinkloj ne kondutas simile al aliaj cinkloj. Ŝajne ili nek naĝas nek plonĝas, kion tipe faras la aliaj cinkloj. Ankaŭ malkiel tiuj, tiu ĉi specio montras la rimarkindajn blankajn makulojn de siaj flugiloj per subitaj movoj de tiuj. Ili manĝas akvajn insektojn kaj ĉefe koleopterojn.
Oni nenion sciis pri la reproduktado de tiu cinklo ĝis 1986 kiam oni priskribis dekon da nestoj. Tiuj estas strukturoj balonformaj tipe de cinkloj. Ili estas 24 cm altaj, 22 cm larĝaj kaj 14 cm profundaj. Ili havas flankajn enirejojn, kiel ĉe aliaj cinkloj, kaj same havas duoblan tavolon: ekstere el musko kaj interne el herberoj, folioj kaj foje papero aŭ plasto. Interne estas la ovodemeta ĉambro. La nesto estas lokata en fendo de roka klifo, en konstruaĵo de ponto kutime super la torento. En Argentinio la ovodemetado okazas dum la tiea somero nome de oktobro al la fino de decembro. Temas pri 2 pure brilblankaj ovoj. Ambaŭ gepatroj manĝigas la idojn, sed oni ne konas la daŭrojn de kovado aŭ ennestado.
Tiu neotropisa specio estas konsiderata kiel Vundebla, pro tio ke ekzistas nur ĉirkaŭ 1,000 paroj en malgranda teritorio. La specio suferas homa ŝanĝado de la riveroj kaj estas protektata nur en malgranda zoneto de la Nacia Parko Baritú norde de Argentinio.
Referencoj
redakti- En la franca, pri tiu specio
- BirdLife International (2004). Cinclus schulzi. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 11a Majo 2006. Vundebla
- BirdLife Species Factsheet Arkivigite je 2009-01-02 per la retarkivo Wayback Machine
- World Bird Data Project
Vidu ankaŭ
redaktiEksteraj ligiloj
redakti- ARKive - Bildoj kaj filmetoj de la Rustgorĝa cinklo (Cinclus schulzi) Arkivigite je 2007-06-22 per la retarkivo Wayback Machine