Sedimentado
Sedimentado estas la tendenco de partikloj (eroj, ekzemple sableroj) eliri aŭ apartiĝi el likvido kie ili estis laŭ suspensio por resti ĉe fundo aŭ iu ajn bariero. Tio ŝuldiĝas al ilia movo tra la likvaĵo en respondo al la fortoj reagantaj al ili: tiuj fortoj povas ŝuldiĝi al gravito, centrifuga forto aŭ elektromagnetismo. En geologio sedimentado ofte estas utiligita kiel la polusa kontraŭo de erozio, t.e., la fina fino de sedimentotransporto. En tiu signifo ĝi inkludas la finon de transporto per saltado de eroj aŭ vera fundofrajta transportado. Alfundiĝo estas la falado de suspensigitaj partikloj tra la likvaĵo, dum sedimentado estas la fino de la alfundiĝa procezo.
Sedimentado povas aludi al objektoj de diversaj grandecoj, intervalante de grandaj ŝtonoj en torenta akvo ĝis suspensioj de polvo kaj partikloj el poleno ĝis ĉelaj suspensioj ĝis solvaĵoj de ununuraj molekuloj kiaj ekzemple proteinoj kaj peptidoj. Eĉ malgranda molekulo sufiĉe forta devigas produkti signifan sedimentadon.
La esprimo estas tipe uzita en geologio, por priskribi la atestaĵon de sedimento kiuj rezultas en la formado de sedimentaj petroj, kaj en diversaj kemiaj kaj mediaj kampoj por priskribi la decidproponojn de ofte pli malgrandaj partikloj kaj molekuloj. Tiu procezo ankaŭ estas uzita en bioteknologia industrio por apartigi eksteren ĉelojn de la media etoso.