La senhaŭtigo estis ekzekuta metodo de la antikvo ĝis la mezepoko. Dum tia ekzekuto oni detranĉis per specifa tranĉilo la homan haŭton. Tio kaŭzis enormajn suferojn, grandan sangumadon, kolapson de la sangocirkula sistemo, temperaturo- kaj akvoreguligo.

senhaŭtigo sur pentraĵo de Tizian

Specifa formo de tiu ekzekuto estas la skalpado, okazinte ĉefe post murdo de la malamiko. Herodoto skribis pri tio ĉe la skitoj, aliflanke praktikis ĝin la nordamerikaj indianoj ĝis la 19-a jarcento.

Apostolo Bartolomeo suferis tiun martiran morton.