Klasikisma muziko: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Znusgy (diskuto | kontribuoj) Ligis al Triparta ario |
||
Linio 98:
konservita de la baroko, kondukis al tio,
ke verkoj devis esti prezenteblaj post,
en plej bona okazo, unu
Ne frue en la 1790-aj jaroj Mozart
ja skribis pri "la
por komprenigi,
ke liaj koncertoj havos unu solan.
Linio 146:
Unue la nova stilo proprigis barokajn formojn
— la
kaj la "[[simfonio]]n" kaj "[[konĉerto]]n" —
kaj nur komponadis per pli simplaj partoj kaj pli emfazaj sekcioj.
Linio 214:
la centron de plej multaj muzikaj eventoj,
dum konĉertoj kaj simfonioj servis
kiel instrumentaj interludoj kaj
por operoj, kaj eĉ diservoj.
La normoj de kordinstrumenta korpo
Linio 242:
"Mateno", "Tagmezo", kaj "Vespero",
kiuj firme apartenis al la "nuntempa" maniero.
Kiel
li pligrandigis sian verkaron,
kaj li enfine komponis
Linio 566:
proponis Schoenberg kaj aliaj:
la pliiĝanta centreco
de "temo
en komponista pensado.
Schoenberg asertis,
ke la klasikan stilon karakterizas "konstanta variado",
en kiu disvolviĝo estis efektive temo
kun pli granda konstanteco.
Ĉiaokaze, temo
kiel la ĝenerala prezentilo por improvizado,
kaj ofte inkluziviĝis, rekte aŭ nerekte,
Linio 593:
kaj tial pli kaj pli multe devos esti skribita.
Estis pli kaj pli malmultaj "laŭvolaj" partoj,
kiuj mem staris sendepende de la
La forteco de la moviĝo estis senmanke evidentigita
Linio 666:
pli granda kono de verkoj,
pli granda instrumenta sperto,
pli ampleksaj
la kreskiĝo de koncertsocietoj,
la disvastiĝo de la piano —
| |||