La '''Ŝtono de la Saĝuloj''', ankaŭ malofte nomita '''''filosofiaŜtono de la filozofoj ŝtono''''', en [[okcidenta civilizo|okcidenta kulturo]] estas laŭ [[mito|mita]] objekto kiu ŝanĝusŝanĝas normalajnnenoblajn [[metalo]]jn en [[oro]]n. AnkaŭĝiĜi ankaŭ donusdonu [[senmorteco]]n al la posendantoposedanto. Ĝi estis unu el la ĉefaj celoj de la [[Mezepoko|mezepoka]] [[alĥemioalkemio]].
La koncepto kredeble devenas de la teorioj[[teorio]]j de la [[islamo|islama]] alĥemiistoalkemiisto [[Geber]] aŭ [[Abu Musa Ĝabir Ibn Hajjan]], kiu vivis en la [[8-a jarcento]]. Li analizis ĉiun [[Aristotelo|Aristotelanaristotelan]] [[elemento]]n laŭ kvar bazaj ecoj: ''varmeco'', ''malvarmeco'', ''sekeco'' kaj ''malsekeco''. Tiel, fajro estis ambaŭkaj varmega kaj seka, [[tero]] malvarma kaj seka, [[akvo]] malvarma kaj malseka kaj aero varmega kaj malseka. Laŭ li ĉiu metalo konsistis el kombino de ĉi-ĉiuj ĉi kvar principoj[[principo]]j, du ene kaj du ekstere.
Surbaze de ĉi-tiu [[teorio]], oni [[hipotezo|supozis]] ke la [[transmutaciotransformo]] de unu metalo en alian povus esti efektivigita per la rearanĝadorearanĝo de ĝiaj bazaj ecoj. Oni kredis ke ĉi-tiun ŝanĝon povus ekiekigi [[substanco]] nomita ''al-iksir'' en la [[araba lingvo|araba]] (deveno de la termino [[eliksiro]]). Oni imagis ĝin kiel sekan pulvoron[[pulvoro]]n, farita el mita [[ŝtono]] - la ŝtono de la saĝuloj. Oni kredis ke la ŝtono konsistis el substanco nomita "karmoto".
