Laŭ amplekso '''Fonto''' estis rekorda en [[Esperantujo]]: sur ĝiaj miloj da paĝoj en 322 numeroj tra 27 jaroj aperis miloj da originalaj kaj tradukitaj literaturaĵoj: poezio, prozo, teatro, eseo... Multaj aŭtoroj siatempe debutis sur ĝiaj paĝoj.
La eldonisto kaj redaktoro de '''Fonto''' sin vidis devigitaj interrompi la aperadon de la revuo por 2007. Por la Esperantlingva kulturo tio certe estasestis grava perdo. Pluraj aliajAliaj revuoj ja de temp' al tempo ankaŭ aperigas literaturon, sed - male al '''Fonto''' - tio kutime ne estas ilia ĉefa enhavo. Krom tio '''Fonto''' estis delonge lacelis solaesti sendependa periodaĵo pure literatura en Esperanto. Tio klare videblis jam nur el kelkaj nomoj: aperis sur ĝiaj paĝoj kontribuaĵoj de sendiskriminacie kiu ajn literatura skolo (ni diru: de [[Rikardo Ŝulco]] ĝis [[Reinhard Haupenthal]], de [[Jorge Camacho]] ĝis [[Vinko Oŝlak]], k.m.a.). Dum la lastaj jaroj la revuo pli emfaze enfokusigis ankaŭ verkaĵojn de ekstereŭropaj talentuloj, kiujn en Eŭropo tro facile oni emas pretervidi: [[Probal Daŝgupta]], [[Shi Chengtai]], [[Mao Zifu]],
[[Yamasaki Seikô]], [[Dao Anh Kha]], [[Guozhu]] k.s.
Ekde 1986 jam multaj verkoj premiitaj en la [[Belartaj Konkursoj]] de [[UEA]] aperadis en '''Fonto''', kaj en 1990 UEA kaj Fonto interkonsentis, ke se eble ĉiuj premiitaj verkoj aperos en Fonto. Foje iuj tro ampleksaj teatraĵoj kaj eseoj ne povis trovi lokon en la revuo, sed kutime ĉio aperis. La premiitaj verkoj kutime plenigis du ĝis kvar tutajn numerojn jare.
De tempo al tempo, depost multaj jaroj, foje informoj de [[EVA]] ('''Esperantlingva Verkisto Asocio''') aperis en la revuo.
