Post ekesto de [[Ido]] li transiris al tiu ĉi lingvo kaj poste al [[Occidental]], al kiuj li dediĉis siajn verkojn kiel aŭtoro, eldonisto kaj librovendisto. La rilatoj inter J. A. Kajš kaj esperantistoj post lia foriro al aliaj planlingvoj ne estis bona, kiel atestas aserto de [[Stanislav Kamaryt]]:
<br clear="all">
„J<div style="font-size:90%; width: 85%; padding: 3px; margin: 0 auto;" class=toccolours>"J. Kajš kaj liaj kunuloj persekutadis esperantistojn, agis kontraŭ Esperanto kun pasia malamo, senskrupule, fanatike kaj kun ĉia ruzo. Tiaj obstakloj verŝajne ne ekzistis en alia urbo, certe ne en tia grado. Kaj de post 1929 ripetis Kajš la samon kun ''Occidental''. Sed tiam la situacio tamen diferencis. Esperantistoj ne polemikis kontraŭ li, kiel okazadis dum la Ido-epoko, ne akceptis defiojn al turniroj, kiel deziris Kajš, sed preferis publikigi en ĵurnaloj unu noteton aŭ informon. Sed kiam Kajš kaj kompanio aranĝis prelegon pri lingvo internacia, tiam la Brno-anoj venis. Ne mirinde, ke tia agado konsumis la fortojn kaj energion de esperantistoj el la unua tempo kaj perdigis iliajn laborrezultojn, almenaŭ la eksterajn. La vivo sub ĉiamaj embuskoj estis ĉagrena, kaj krome, la publiko ĉesis kredi al ambaŭ flankoiflankoj kaj forte dubis pri la problemo.“" (''Stanislav Kamarýt, Historio de Esperanto-movado en Ĉeĥoslovakio, Ĉeĥa Esperanto-Asocio, Praha 1983, p. 61'')</div>
<br clear="all">
(Tiu priskribo estas kompreneble subjektiva, el vidpunkto de la tiamaj esperantistoj. Al J. Kajš verŝajne ŝajnis, ke esperantistoj malame kaj fanatike agas kontraŭ li, kiam ili venadis al liaj publikaj prelegoj por polemiki.)
