Hispanaj kaj hispanlingvaj personaj nomoj: Malsamoj inter versioj

Kvankam, laŭkiel dirite, oficiale oni havas du familinomojn, kiom da ili oni uzas en ordinara vivo dependas ĉu ili estas longaj, distingigajdistingivaj aŭ belsonaj. Ĝenerale oni estas nomata laŭ la personnomo, ofte en ĉjo-/njo-formo, kaj la patra familinomo.

Ekde almenaŭ la [[16-a jarcento]], Hispanio estis preskaŭ ekskluzive [[katolikismo|katolika]]. Tial oni elektas nomojnomojn el [[katolikaj]]la katolika [[sanktuloj|sanktularo]], el la [[Biblio]] kaj de gravaj personoj el la [[okcidenta civilizo]].

Estas apartaj nomoj por viroj kaj virinoj. Tamen, pluraj estas uzeblaj de aligenruloj post ŝanĝo de finaĵo. Ekzemple: ''[[AngeloAnĝelo|Ángel]]'' por viroj, ''Ángela'' por virinoj.

En [[Kastilio]], dum [[19-a jarcento|19-a]] kaj [[20-a jarcento]], estis tradiciatradicie nomi la gefilojn laŭ unu el la [[sanktuloj]], kiu aperis en la kalendaro en la naskiĝtago. Tiel, praaj nomoj [[Latina lingvo|latinaj]] kaj [[Bizancio|bizanciaj]] estis uzataj, kiel, ekzemple, ''[[Nemezio|Nemesio]]'' kaj ''[[Teofilo|Teófila]]''.

Tre oftaj estas kombinoj de nomoj. Oni kombinas oftaoftan nomonomon kiel ''Juan'', ''José'', ''María'' kun alia malpli ofta. Simile okazas pri [[franclingvaj personaj nomoj]].

Estas kuriozakurioze, ke ''María'', ''José'' kaj ''[[Jesuo|Jesús]]'' havas apartajn ambaŭgenrajn trajtojn. Tiel ''María José'' estas virina nomo, sed ''[[José María AZNAR|José María]]'' estas vira. Malpli oftaj kombinoj kiel [[Carlos Andrés PÉREZ|Carlos Andrés]] havas ankoraŭ tro [[hispanameriko|hispanamerikan]] guston por iberihispanoj.

ProĈe sanktuloj kun duobla nomo, iom post iom personnomiĝas la familinomo. Ekzemple, el [[Francisko KSAVERO]], ''Javier''; aŭ ''[[Maria GORETTI|(María) Goretti]]''.

Gravaj dokumentoj por [[genealogio|genealogiemuloj]] esplorantaj familinomoj estas la '''''[[carta de ejecutoria]]''''', per kiu, post [[16-a jarcento]], homoj aspirantaj al postenoj kaj prestiĝo celis pruvi, foje prave foje kaŝpage, ke ilia praularo estis nobela aŭ almenaŭ ''[[cristiano viejo]]'' ("malnova kristano") sen mikso kun [[herezo|herezuloj]], [[judoj]] aŭ [[maŭroj]], laŭ la normoj de ''[[pureza de sangre]]'' ("sanga (t.e. gena) pureco").

Tiuj familinomoj estis konstruitaj aldonantaer alaldono personnomode la sufiksonsufikso "-ez" al personnomo. Tiel el ''[[Petro|Pero]]'', ''Pérez'' (la plej ofta familinomo en Hispanio); ''[[Martino|Martín]]'', ''Martínez''; ''[[lupo|Lope]]'', ''López''. Kompreneble la patronomo ŝanĝisŝanĝiĝis en ĉiu generacio. Tiu sistemo estis komuna kun [[portugalaj personaj nomoj]], kiuj uzas ''-es''.

Plimulto da familinomoj estas unuvortaj. Tamen estas esceptoj. ''de'' estis uzitauzata de nobeloj[[nobelo]]j, kaj ankaŭ kiam la familinomo povus esti komprenitakomprenata kiel dua personnomo. Ekzemple, ''[[Amando DE MIGUEL]]'' ne estas ''[[Amando]] [[Mikaelo|Miguel]]''.<br>

Kiam nomantenomi nur per la familinomo, en iuj kazoj la ''de'' aperas, sekvankam en aliaj ne. Komparu ''[[Fernando DE DIEGO|De Diego]]'' kaj ''[[Miguel DE CERVANTES|Cervantes]]''.