Itala Komunista Partio: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Gabrielo (diskuto | kontribuoj)
Nova paĝo: La Itala Komunisma Partio (itale: Partito Comunista Italiano) estis por multaj jardekoj la dua plej granda partio en Italio post la [[Itala kristan-demokrata partio|kristan-demok...
 
Gabrielo (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
La Itala Komunisma Partio ([[itale]]: Partito Comunista Italiano) estis por multaj jardekoj la dua plej granda partio en [[Italio]] post la [[Itala kristan-demokrata partio|kristan-demokrata partio]]. La Komunisma partio de Italio estis kreita en 1921 en [[Livorno]], kiam grupo da delegitoj de la [[Socialisma Partio]] forlasis la Socialisman kongreson por krei novan, pli maldesktran partion. Ili estis gvidataj de [[Amadeo Bordiga]] kaj [[Antonio Gramsci]]. La partio estis komence komplete kaj ne-kompromise revolucia, kaj ĝi refuzis atingi iun ajn interkunsento kun la Socialisma Partio. Ĉi tio kreis kontraston kun la Komunista Internacio ([[Komintern]]), al kiu la nova partio apartenis, ĉar la Komintern volis ke ili tamen alianĉiĝu kun la Socialistoj. En 1926, la pli ekstrema fakcio gvidata de Bordiga estis akuzita de [[Lev Trockij|Trockismo]] kaj forpelita, kaj Gramsci fariĝis la estro de la partio, kun la apogo de la Komintern.
 
En 1926 la Komunisma partio fariĝis kontraŭleĝa, kaj multaj el ĝiaj membroj elmigris por eskapi de la faŝisma diktaturo. Gramsci estis arestita en tiu sama jaro, kaj [[Pamiro Togliatti]] fariĝis la nova gvidanto de la partio. Dum la dua mond-milito, la komunistoj donis granda kontribuo al la Resisto-movado kontraŭ la faŝisma registaro. Post la fino de la milito, la partio partoprenis en ĉiuj demokrataj elektoj de Italio, kaj ĉiam estis la dua plej voĉdonita partio post la Kristandemokratoj kiuj regis la landon. Ĝi estis la plej granda komunisma partio de la okcidenta mondo, atingante en kelkaj kasoj unu triono de la voĉdonoj. Komence, la partio estis tre ligata al la [[Soveta Unio]], sed dum la sesdekaj jaroj ĝi komencis serĉi pli sendependa perspektivo, kaj en 1968 ĝi oficiale kontrauis la Sovetan invadon de [[ĈekoslovakioĈeĥoslovakio]]. Sub la gvidado de [[Enrico Berlinguer]], de 1972 ĝis 1984, la partio fariĝis ankoraŭ pli malproksima de la Soveta Unio, kaj ĉiam pli modera kaj socialdemokrata.
 
En 1989, pro la falo de la "komunismaj" sistemoj de Orient-Eŭropo, la Itala Komunisma Partio ŝanĝis ĝia nomo al Partio Democratico della Sinistra (Demokrata Partio de la Maldekstro) kaj oficiale forlasis komunismo. Maldekstra minoritato de la partio ne aprobis kaj fondis nova partio nomata [[Rifondazione Comunista]] (Partio de la Komunisma Refondiĝo). Nuntempe, ankaŭ la Demokrata Partio de la Maldekstro fariĝis parto de pli granda centra-maldekstra partio, nomata [[Partito Democratico]].