'''Anabaptismo''' ("rebaptantoj", el la [[greka lingvo|greka]] ανα ''ana'' kaj= ree + βαπτιζω ''baptizobaptizō'' = bapti; [[germana lingvo|germane]]: ''WiedertäuferWiedertäufer'') estas nomo, donita de iliaj malamikoj, al diversaj [[kristanismo|kristanaj]] grupoj, kiuj [[bapto|baptas]] plenkreskulojn, kiujkiujn oni jam baptiĝisbaptis kiel infanojinfanaĝe. ĜiLa movado komenciĝis en [[Svislando]] en [[1525]], unu jarojaron post la ribeloekribelo de germanaj kamparanoj ekkomenciĝis. TioDum estisla kamparanribelo, dum kiuribelo [[Marteno Lutero]] subtenis la noblulojnnobelojn kontraŭ la kamparanoj. Rezulte, la societosocio estis preta por "dua [[reformacio]]". La anabaptismoAnabaptismo unue aperis en [[Zuriko]], Svislando, kaj poste ĝi disvastiĝis ĝis [[Nederlando]]. La anabaptistoj svisaj, male ol kelkaj anabaptistaj grupoj pli nordenordaj (ekzemple tiuj en [[Münster|Munstero]]), estis ekde la komenco pacifistaj (vidu lasub [[Schleitheima konfesio]]). Pro iliajsiaj kredoj je [[ne-perfortosenperforto]] kaj [[rebaptado]], la anabaptistojanabaptistojn svisajsvisajn suferismulte multege ĉe la manoj de lasuferigis aŭtoritatoj svisaj. La persekutado venis egale elde la [[protestantismo|protestanto]]j, kiel elde la [[katolikismo|katoliko]]j. Post [[Menno Simons]], la anabaptistoj en la Nederlando estis regrupitajregrupigitaj kaj redefinitajredifinitaj, kaj ili estiĝisiĝis [[pacifismo|pacifistoj]] ĉiuj.
