Subvesto: Malsamoj inter versioj

En la mezepoko, la vira subvesto fariĝis malpli strikta. La lumbotukon anstataŭis pantaloneca subvestaĵo, ''prakalsono'', en du pecoj, kiujn oni laĉis ĉirkaŭ la talio kaj kruroj. Pli riĉaj viroj ofte portis ankaŭ ''praŝtrumpojn''. En la renesanco la praŝtrumpoj pli striktiĝis kaj longiĝis, kaj la prakalsono do pli mallongiĝis kompense. Praŝtrumpoj (kaj multaj prakalsonoj) ne estis veraj subvestaĵoj, ĉar oni ne kovris ilin per la cetera vesto.

 

 

Tiuepoke aperis kiel subvestaĵo la moderna [[ĉemizo]]. Oni rigardis ĝin unue kiel luksaĵon, sed poste kiel grandan progresaĵon, kiu ebligis, ke oni ne plu lavu sin: oni opiniis, ke surmeti puran ĉemizon, viŝinte sin per la malpura, sufiĉis por purigi sin.