George Gershwin: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Paŭlo21 (diskuto | kontribuoj) |
Paŭlo21 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 26:
Gershwin provis multajn da pianoinstruistoj dum du jaroj kaj tiam enkondukiĝis al Charles Hambitzer de Jack Miller, la pianisto en la Beethoven Simfonia Orkestro. Hambitzer agis kiel la mentoro de Gershwin ĝis sia morto je [[1918]]. Hambitzer instruis George kutiman pianoteknikon, montris al li la muzikon de la eŭropa klasika tradicio kaj vigligis lin ĉeesti orkestrajn koncertojn (hejme post tiaj koncertoj, la juna George penis reprodukti piane la muzikon kiun li estis aŭdinta). Li pli malfrue studis kun klasikan komponisto [[Rubin Goldmark]] kaj avangarda komponisto-teoristo [[Henry Cowell]].
===Tin Pan Strateto===
Kiam li dek ses aĝis, George forlasis la lernejon kaj trovis sian unuan laboron kiel prezentisto kaj "kantplombisto" por Remick"s, eldona kompanio en la Tin Pan Strateto de Novjorko. Sia [[1917]]a novaĵa [[ragtimo|ragtima]] "Rialto Ripples" estis komerca sukceso kaj je [[1919]] li gajnis sian unuan grandan nacian sukceson kun sia kanto "[[Swanee (kanto)|Swanee]]". Je 1916 li eklaboris por Aeolian Company kaj Standard Music Rolls en Novjorko kaj surbendigis kaj aranĝis [[pianorulo]]jn. Li produktis multajn da ruloj kun sia propra nomo kaj ankaŭ kun aliaj nomoj (pseŭdonimoj de Gershwin estis Fred Murtha kaj Bert Wynn). Li ankaŭ surbendigis rulojn de siaj propraj komponaĵoj por la Duo-Art kaj [[Welte-Mignon]] [[memludinta piano]]j. Gershwin ankaŭ laboris mallonge en [[vodevilo]] kaj akompanis kaj [[Nora Bayes]] kaj [[Lousie Dresser]] piane.
| |||