Reĝlando Jemeno: Malsamoj inter versioj

Post kiam [[Britio]] gajnis armean kaj politikan kontrolon de [[Suda Jemeno]] dum la junua duono de la [[19-a jarcento]], la [[Otomana Imperio]] dum la jaro [[1872]] konkeris la urbon [[Sanao]] kaj [[Norda Jemeno|Nordan Jemenon]]. Tio gvidis al pluraj ribeloj de lokaj triboj. Dum la jaro [[1911]] la aŭtoritatoj de la [[Otomana Imperio]] devis agnoski la faktan sendependecon de [[Norda Jemeno]] sub [[imamo]] ''Jahja bin Muhammad'' (1904–1948). La sendependecon dum [[1925]] ankaŭ rekonis la ŝato [[Britio]]. La sekva reganto ''Ahmad ibn Jahja'' (1948–1962) sukcesis forpeli la politikan [[opozicio]]n de la lando en [[ekzilo]]n al la urbo [[Adeno]] en la sudo de Jemeno, sed lia posteulo ''Muhammad al-Badr'' jam dum la unua jaro de regado, dum [[1962]] devis demisii sub premo de armea [[puĉo]]. Dum mallonga tempo de nur kvar jaroj inter [[1958]] kaj [[1961]] Norda Jemeno kune kun la ''[[Unuiĝinta Araba Respubliko'']] (unio inter [[Egiptio]] kaj [[Sirio]]) konsistigis la konfederacion ''Unuiĝintaj Arabaj Ŝtatoj''. Meze de la [[20-a jarcento]] la plej multaj [[judismo|judoj]] de Jemeno, kiuj antaŭe konsistigis riĉan parton de la landa kulturo, ekonomio kaj scienco, forlasis la landon kaj elmigris al [[Israelo]].