Historio de Germanio: Malsamoj inter versioj

Post armistico la [[11-a de novembro|11-an de novembro]] [[1918]] la okcidentaj aliancanoj interkonsentis pri paco-regularo ([[Traktato de Versailles]], junio [[1919]]), kaj devigis la germanan registaron subskribi. Germanio perdis la koloniojn, grandajn teritoriojn kaj la liberecon memstare organizi sian armeon. La nove instalitan [[Ligo de Nacioj|Ligon de Nacioj]] ([[1920]]) ĝi rajtis aliĝi nur en [[1926]].

 

[[Image:Deutsches Reich 1925 b.png|thumb|1925]]

La komenco de tiu epoko estis tre malorda, ekigita de la malsubmetiĝo de la armea ŝipanaroj en [[Kiel]], kaj karakterizita de pluraj provoj de socialismaj-komunismaj-anarĥiismaj revolucioj: vidu [[Spartakistoj]], [[Bavaria Respubliko de Konsilantaroj]] - ktp.

Jam la 9-an de novembro [[1918]] la imperiestro [[Vilhelmo la 2-a (Germana Imperiestro)|Vilhelmo la 2-a]] estis devigita abdiki. [[Nacia Asembleo]] de februaro ĝis aŭgusto [[1919]] elektis iel provizoran registaron, regnan prezidenton ([[Friedrich Ebert]], socialdemokrato) kaj faris novan konstitucion. Pro la kunven-urbo [[Weimar]] ĝi estis nomata [[Konstitucio de Weimar]], la Germana Regno ankaŭ

 

Depost [[1929]] la situacio fariĝis pli kaj pli senespera, pro ekonomia krizo kaj politika pliradikaliĝo. Post diversaj ĉefministroj la Regna Prezidanto [[Paul von Hindenburg]] fine konsentis en [[1933]] nomumi la estron de la [[Naziismo|nacisocialisma partio]], [[Adolf Hitler]], ĉefministro, ĉar Hitler promesis post novaj balotoj havi parlamentan plimulton komune kun partoj de la konservativuloj.