Rimo: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Bab (diskuto | kontribuoj)
akuzativon
Linio 13:
La '''fina rimo''' evoluiĝis en lingvoj kiuj nature lokigas la akcenton al la lasta aŭ antaŭlasta silabo de vorto, ekzemple la mezepoka [[Okcitana lingvo|Okcitana]], kaj de tiuj lingvoj post (kaj iomete dum) [[Mezepoko]] disvastiĝis ankaŭ al lingvoj havantaj fonologiojn nature pli favorajn al komencaj rimoj aŭ senrima verkado. Ĝi estas la tipa rimo de Esperanto, kaj povas esti dividata en diversaj subkategorioj:
 
'''Apogata rimo'''- samsoneco inkluzivas ne nur la akcentaakcentan vokalo kaj ĉiujĉiujn ĝinje sekvantajĝi sonelementojsekvantajn sonelementojn, sed ankaŭ la antaŭaantaŭan konsonantokonsonanton: folando-lando, amoro-memoro, vokala-radikala.
 
'''Plena rimo''' - samsoneco de la akcenta vokalo kaj de ĉiuj ĝin sekvantaj sonelementoj ĉe du aŭ pluraj vortoj (muro - turo, vidas - sidas, elemento - firmamento). Kelkaj poetoj taksas plenaj rimoj eĉ parojn kiel: roso - kaozo, fola - memora, kvankam - dankan.