Tadeusz Różewicz: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
VolkovBot (diskuto | kontribuoj)
e roboto aldono de: ca:Tadeusz Różewicz
eNeniu resumo de redakto
Linio 8:
==Verko==
 
Różewicz kreadis jam antaŭ milito. En la juneco li publikigis en revuoj ''Pod znakiem Marii'' i ''Czerwone Tarcze''. En [[1944]] li verkis '''Echa leśne''' (''Eĥoj de la arbaro''), tamen lia debuto estas opiniata kiel tomo '''Niepokój''' (''Maltrankvilo''). En tiu lasta farigas kiel unua poeto en la mondo la gravegan paŝon por la literaturo. Li respondas al demando- ĉu oni povas krei poezion post amasa murdado, koncentrejo de Oświęcim kaj eĉ pri ili? Różewicz kreis do novan tipon de verso sindetemema kiu estas ankaŭ konsiderata kiel la kvara sistemo de la pollingva versfarado. Neniam konsentinta kaj forgesinta la konsekvencoj de la 2-a mondmilito li riproĉas la hodiaŭaj fenomenoj de homa krueleco. Li ankaŭ estas kreanto de la nova, ''pola [[ekzistadiismoekzistadismo]]'' en poezio kiun li apogis sur peno de ekzisto kaj batalo kun nenieco. Tian ekzistadiismonekzistadismon li prezentis en '''Rozmowa z Księciem''' (''Parolo kun Princo'', 1960), '''Nic w płaszczu Prospera''' (''Nenio en la mantelo de Prosper'', 1962), '''Twarz''' (''Vizaĝo'', 1964).
 
La plej granda verko de Różewicz estis tute revolucia al la pola literaturo dramo '''''[[Kartoteka]]''''' (''Kartoteko'') verkita en [[1968]]. La postmoderna formo tute sendependa de [[Samuel Beckett]] kaj [[Eugene Ionesco]] estas la plej granda fenomeno de la drama arto en Pollando kune kun ''Ślub'' de [[Witold Gombrowicz]]. Tiu verko prezentas la [[flukso de la konscienco|flukson de la konscienco]] en la dramo. La tute interakcia, absurda kaj [[surrealismo|surrealisma]] strukturo estas poezia-drama [[psikanalizo]] de la ''Persono'' kies konscienco, sameco kaj mentalo estas detruita post la [[2-a mondmilito]].