Kiel registrite je 13:39, 29 dec. 2007 redakti 85.141.122.151 (diskuto) Neniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 17:15, 1 jun. 2008 redakti malfari Narvalo (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 46 873 redaktoj Neniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 1: [[Dosiero:Francesco Geminiani.jpg\|thumb\|right\|Francesco Geminiani]] '''Francesco Xaverio Geminiani''' (* ĉ. [[1680]] (baptita: [[5-a de decembro]] [[1687]]) en [[Lucca]]; † [[17-a de septembro]] [[1762]] en [[Dublino]]) estis ~~Itala~~itala [[komponisto]] kaj fama [[violono\|violonisto]]. ▼ ▲'''Francesco Xaverio Geminiani''' (* ĉ. [[1680]] (baptita: [[5-a de decembro]] [[1687]]) en [[Lucca]]; † [[17-a de septembro]] [[1762]] en [[Dublino]]) estis Itala [[komponisto]] kaj fama [[violono\|violonisto]]. == Vivo == Linio 8 ⟶ 7: En 1733 li transloĝis al Dublino, kie li ne povis akcepti dungitecon kiel direktisto pro sia konfesio. Anstataŭ tio li prezentis serion de koncertojl, per kiuj li meritis la reputacion estila plej granda muzikisto de sia epoko. En Dublino li fondis koncertejon. Kun [[Georg Friedrich Händel]] li prezentis siajn violonkonĉertojn ĉe la reĝa kortego en [[Londono]]. Post vojaĝo al [[Parizo]] (ĉ. 1750) li decidis transloĝi tien. En 1755 li revenis al [[Anglio]]. Liaj profesiaj aktivecoj balanciĝis inter la fiaskita provo eldoni muzikrevuon, la virtuozeco, la verkado de muzikteoriaj libroj ~~kja~~kaj la komercado per pentraĵoj de prominentaj pentritoj samkiel ankaŭ siaj propraj. Ekde 1759 li estis koncertmajstro ĉe Charles Coote, la posta Earl of Bellamont en Dublino. Kiam en 1761 servisto ŝtelis de li jam finitan verkon, li estis tiel ŝokita pro la perdita laboro kaj tempo, ke liaj parencoj konjektis, ke tio ĉi kaŭzis lian antaŭtempa morto en la sekva jaro 1762. == Graveco == Ŝajne li estis eminenta violonvirtuozo. Liaj ~~Italaj~~italaj lernantoj kromnomis lin Il Furibondola [la frenezulo] pro liaj ekspresivaj ritmoj. Plej konataj estas tri serioj da concerti grossi, liaj opuso 2, opuso 3 and opuso 7, (entute ekzistas 42 concerti grossi) kiuj enkondukas la vjolon kiel membro de la konĉertino-solistaro. Tiuj verkoj estas ege kontrapunktaj por plaĉi al la Londona publiko, kiu tre ŝatis Corelli, kompare kun la galantstila muziko tiam enmoda en kontinenta Eŭropo. Lia Arto de violonludo, publikita en Londono en 1751, estas la plej bone konata kompilaĵo de la violonluda metodo plivastigata en Italio dum la 18-a jarcento kaj estas altvalora fonto por studi la malfrubarokan prezentada praktiko detale informanta pri vibrado, triloj kaj aliaj violonaj teknikoj. Lia Guida harmonica (c.1752, kun aneksaĵo en 1756) estas unu el laplej nekutimaj harmoniaj traktaĵoj de la malfrua baroko, kiu servis kiel speco de enciklopedio enhavanta modelojn de figurita baso kaj iliajn realigojn. Ekzistas entute 2236 modeloj, kaj je la fino de ĉiu modelo estas paĝonombra fontindiko por eble venonta modelo, tiel ke kompozicia studento studante la libron ricevas imagon pri la sekvontaj eblecoj ekzistaj post ĉiu mallonga baslinio. Linio 25 ⟶ 24: * Instrulibro " La arto de la akompano per klaviceno, orgeno kaj aliaj klavarinstrumentoj ". * Sonatoj por violono kaj figurita baso ~~[[Dosiero:Gemi_sonate.jpg\|left\|300px\|thumb\| Eltranĉaĵo el sonato]]~~ == Ligiloj ==

Francesco Geminiani: Malsamoj inter versioj